Αδυναμία λειτουργίας του Δημοτικού Θεάτρου δηλώνει ο Δήμος Πειραιά

Παρά το γεγονός ότι οι εργασίες αναστύλωσης του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά έχουν ολοκληρωθεί από τον περασμένο Ιούλιο, το κτίριο δεν έχει παραδοθεί ακόμα. Ο Δήμος Πειραιά δηλώνει ότι αδυνατεί να παραλάβει το έργο, λόγω οικονομικής αδυναμίας να λειτουργήσει το Θέατρο. Ερώτηση για την αποκατάσταση και λειτουργία του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά είχαν απευθύνει στον υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς Μαρία Ρεπούση, Γιώργος Κυρίτσης και Μαρία Γιαννακάκη, επισημαίνοντας ότι το Δημοτικό Θέατρο είναι θέατρο και καλλιτεχνικός θεσμός, όχι μόνο τοπικής, αλλά και εθνικής εμβέλειας, για το οποίο αν και δαπανήθηκαν περισσότερα χρήματα, από το αρχικά προβλεπόμενο ποσό, ο Δήμος Πειραιά δεν το έχει επισήμως παραλάβει, απαιτώντας τη διασφάλιση της χρηματοδότησης του και τον προσδιορισμό του τρόπου λειτουργίας του.

"Καρυοθραύστης"... κόμιξ από τη Λυρική

Επίσημη πρώτη για το μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με ένα από τα διασημότερα έργα κλασικού χορού, τον Καρυοθραύστη του Τσαϊκόφσκι, που θα παρουσιάζεται από σήμερα στο θέατρο Ολύμπια σε χορογραφία του Ρενάτο Τζανέλλα και μουσική διεύθυνση των Γιάρι Χεμελέινεν και Γιώργου Βράνου. Στην εκδοχή του διευθυντή του μπαλέτου της ΕΛΣ, που είχε πρωτοπαρουσιαστεί το 2000 στην Κρατική Όπερα της Βιέννης, αλλά χορογραφήθηκε εκ νέου, στο επίκεντρο βρίσκεται μια ερωτική ιστορία, ενώ το αρχικό σενάριο αφορά το όνειρο ενός μικρού κοριτσιού, με τον Πρίγκιπα παρόντα από την αρχή. Το χιούμορ που κυριαρχεί στην παράσταση αποφορτίζει την ένταση, ενώ η όλη σύλληψη έχει δανειστεί πολλά από την αισθητική των κόμιξ. Τα σκηνικά και τα κοστούμια της παραγωγής έχει σχεδιάσει ο διακεκριμένος σκηνογράφος Κριστόφ Κρέμερ, ο οποίος έχει συνεργαστεί με σημαντικά λυρικά θέατρα και φεστιβάλ.

Βασανίζομαι [του Αντώνη Τσιπιανίτη]... στο Θέατρο Άβατον

Πώς μπορεί να ανατραπεί μέσα σε λίγα λεπτά η ζωή ενός ανθρώπου όταν μαθαίνει ότι του απομένουν λίγες μέρες ζωής; Είναι οι σχέσεις του αρκετά δυνατές ώστε να αντέξουν αυτό το χτύπημα; Και αν όλα καταρρεύσουν, υπάρχει αρκετός χρόνος για μια νέα αρχή;

Πώς μπορεί να ανατραπεί μέσα σε λίγα λεπτά η ζωή ενός ανθρώπου όταν μαθαίνει ότι του απομένουν λίγες μέρες ζωής; Είναι οι σχέσεις του αρκετά δυνατές ώστε να αντέξουν αυτό το χτύπημα; Και αν όλα καταρρεύσουν, υπάρχει αρκετός χρόνος για μια νέα αρχή; Μια διαφορετική και ιδιαίτερη ματιά πάνω στη σύγχρονη πραγματικότητα όπου όλα επαναπροσδιορίζονται και αλλάζουν. Μέσα από ένα άμεσο και στοχευμένο λόγο, αναδεικνύονται οι ανησυχίες και τα προβλήματα του σημερινού Έλληνα, όλα εκείνα που βγαίνουν στην επιφάνεια εξαιτίας των δεδομένων οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών. 

Ο «Πατέρας», του Στρίντμπεργκ στο Θέατρο Τέχνης Κ. Κουν

Ενα από τα σημαντικότερα έργα του Αυγούστου Στρίντμπεργκ παρουσιάζει φέτος το «Θέατρο Τέχνης Κ. Κουν», σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης, στο Υπόγειο(Πεσμαζόγλου 5). Απόδοση: Νίκος Γκάτσος. Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ. Σκηνικά-κοστούμια: Ελένη Δουνδουλάκη. Μουσική: Μαρίνα Χρονοπούλου. Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου. Παίζουν: Γιάννης Φέρτης, Μαρίνα Ψάλτη, Ερση Μαλικένζου, Φαίδων Καστρής, Δημήτρης Μυλωνάς, Ιουλία Γεωργίου, Παναγιώτης Νάτσης.

Γράμμα σ’ ένα παιδί... Βασισμένο στο BEST SELLER της Οριάνα Φαλάτσι, «Γράμμα σ ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ».

«Μετά τη sold out επιτυχία στο Θέατρο «Αυλαία» της Θεσσαλονίκης την άνοιξη του 2012 και το βραβείο κοινού καλύτερης παράστασης και ερμηνείας, η παράσταση «Γράμμα σ’ ένα παιδί» της Μάρως Μπουρδάκου με τη Ζέτα Δούκα, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα, στο Θέατρο Κάππα από 20 Νοεμβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Για πρώτη φορά στη σκηνή ένα βιβλίο που συγκίνησε τον κόσμο από την Ευρώπη στις Ηνωμένες Πολιτείες, από την Μέση Ανατολή στην Λατινική Αμερική, από την Κίνα στην Ιαπωνία, από την Ινδία στο Ιράν και το Μπαγκλαντές, όπου κι αν ταξίδεψε αυτό το μυθιστόρημα συγκλόνισε και αναγνωρίσθηκε ως αριστούργημα. Ένα εκρηκτικό ντοκουμέντο που συγκλονίζει με τον ωμό ρεαλισμό του τις συνειδήσεις ανδρών και γυναικών σε ολόκληρο τον κόσμο.

Κράμερ εναντίον Κράμερ

Η Ελληνική Θεαμάτων παρουσιάζει, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, την παράσταση «Κράμερ εναντίον Κράμερ», στο θέατρο Εμπορικόν. Η ταινία Κράμερ εναντίον Κράμερ σε διασκευή και σκηνοθεσία του  Robert Benton και στους πρωταγωνιστικούς ρόλους την Μέρυλ Στρηπ και τον Ντάστιν Χόφμαν, βραβεύτηκε το 1985 με 5 Όσκαρ. Το έργο πραγματεύεται την μεταμόρφωση ενός «απόντα» γονιού σε ιδανικό πατέρα που προσπαθεί ν’ αναπληρώσει την απουσία της γυναίκας του και μητέρας του ανήλικου παιδιού τους όταν εκείνη τους εγκατέλειψε για να βρει τον «χαμένο εαυτό της»  μακριά από τον εγκλωβισμένο ρόλο της μητέρας -συζύγου. Επιστρέφει όμως και διεκδικεί την επιμέλεια του παιδιού. Ο δικαστικός αγώνας είναι αναπόφευκτος. Τα έντονα δραματουργικά στοιχεία του έργου δίχασαν και διχάζουν μέχρι σήμερα το κοινό, ωστόσο στο τέλος αυτό που μένει αναλλοίωτο είναι η ανιδιοτελής και παντοτινή αγάπη των γονιών προς το παιδί.

Mistero Buffo

Το καυστικά σατιρικό σπονδηλωτό έργο του ιταλού νομπελίστα Ντάριο Φο, Mistero Buffo είναι η πρώτη δουλειά της νεοσύστατης ομάδας Επτάρχεια του σκηνοθέτη Θωμά Μοσχόπουλου. Η ομάδα Επτάρχεια θα παρουσιάζει από 19 Νοεμβρίου 2012 στο "Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες" το Mistero Buffo (1969) ακριβώς με τον τρόπο που επιθυμεί και ο ίδιος ο συγγραφέας του, χωρίς σκηνικά, κοστούμια, φωτισμούς. Ο Ντάριο Φο μεταγράφει τις εμβόλιμες κωμικές σκηνές των μεσαιωνικών λειτουργικών δραμάτων στα κείμενα που του χάρισαν το βραβείο Νόμπελ, όπου το θείο και το ανθρώπινο δράμα ξαναδιαβάζονται με τραγικωμικό τρόπο και με έντονο  κοινωνικοπολιτικό σχόλιο και καυστική αντιεξουσιαστική σάτιρα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το συγκεκριμένο έργο έχει μεταφραστεί σε 30 διαφορετικές γλώσσες και έχει παρουσιαστεί σε όλον τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία. Κάθε παράσταση θα περιλαμβάνει διαφορετικές σκηνές, καθώς ο αριθμός των σκηνών είναι τόσο μεγάλος που δεν μπορούν να παρουσιαστούν σε μία μόνο παράσταση.

Οι άλλες μου ζωές στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Η παράσταση "Οι άλλες μου ζωές" είναι μια μονολογική θεατρική σύνθεση στιγμών της πορείας του Κώστα Καστανά στο θέατρο. Ένα παιχνίδι αναδρομής συναρμολογημένο από αποσπάσματα ρόλων, που μελέτησε και έπαιξε, το οποίο εμπλουτίζεται από αποστάγματα σκέψεων, μνήμες και σχόλια. Ανεβαίνει στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης για τρεις μόνο παραστάσεις στις 12,13 και 21 Νοεμβρίου 2012. Ο Κώστας Καστανάς, κάποια χρόνια μετά, ξανά-ταξιδεύει με αγαλλίαση σ’ αυτά τα κείμενα των σπουδαίων συγγραφέων, τα οποία ιδωμένα ως ενιαίο σύνολο έχουν πάρει τη μορφή ενός σχεδόν πλήρους θεατρικού απολογισμού. Και ευγνωμονεί την τύχη του που του έδωσε τη χαρά να τα ζήσει, από τη νεανική του ηλικία, να τα ανακαλύπτει αδιάκοπα και τώρα να τα παρουσιάσει στο κοινό, σε μία ενιαία παράσταση φιλοδοξώντας η σύνθεση των ρόλων, μαζί με τα προσωπικά του σχόλια και τις μνήμες από πρόβες και παραστάσεις μιας ζωής να διαμορφώνουν ένα νέο, πρωτότυπο θεατρικό έργο.

Χταποδάκια και άλλα διηγήματα στο Bios

Tα «Χταποδάκια» παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στο πλαίσιο των Scratch Nights του Bob Theatre Festival 2012 στο ΒIOS και επιστρέφουν ως«Χταποδάκια και άλλα διηγήματα», σε μια σκηνική προσαρμογή του διηγήματος του Μ. Καραγάτση που ήταν και η αρχική παρουσίαση της παράστασης. Τρεις νέοι ηθοποιοί (Ηλίας Βογιατζηδάκης, Μυρτώ Πανάγου και Νατάσα Παπανδρέου) ξαναπιάνουν το νήμα της πρώτης παρουσίασης «Τα χταποδάκια». Η ομάδα επιστρέφει στο BIOS εμπλουτίζοντας το εγχείρημα δραματοποίησης κειμένων της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Στα «Χταποδάκια» του Μ. Καραγάτση προστίθενται άλλα τέσσερα διηγήματα εμβληματικών συγγραφέων της μεταπολεμικής γενιάς: «Τα ρέστα» του Κ. Ταχτσή, «Ένας χωρισμός» του Μ. Χάκκα, «Ο τάφος» του Δ. Χατζή και «Ο κ. Γαρύφαλλος» του Ντ. Χριστιανόπουλου.

Θεατρικό αναλόγιο: Τα χάρτινα λουλούδια στο Αγγέλων Βήμα

Τα θεατρικά αναλόγια σε ρυθμό παράστασης για "Τα χάρτινα λουλούδια" παρουσιάζονται στο "Αγγέλων Βήμα" τις Πέμπτες 8, 15, 22 και 29 Νοεμβρίου 2012. Αυτά τα αναλόγια είναι τμήμα της θεματικής ενότητας με τίτλο: "Η εξουσία σε φόντο ασπρόμαυρο" που παρουσιάζεται φέτος στο "Αγγέλων Βήμα" και περιλαμβάνει στο σύνολό της επτά θεατρικές παραγωγές και πέντε θεατρικά αναλόγια σε ρυθμό παράστασης. Ένα από αυτά τα πέντε, είναι αφιερωμένο στα "χάρτινα λουλούδια". "Τα χάρτινα λουλούδια" είναι ένα αβυσσαλέο έργο με πολλά επίπεδα ανάγνωσης και άπειρους συμβολισμούς. Επιλέχθηκε και εντάχθηκε σε αυτή τη θεματική ενότητα για να ανιχνευθεί, μέσα από την ανάλυσή του, το θέμα της εξουσίας σε τρία επίπεδα:

X-tokio στο Από Μηχανής Θέατρο

Η Εταιρεία Θεάτρου Συν-Επί (+,Χ) παρουσιάζει από 3 Δεκεμβρίου 2012 τo έργο του Στέλιου Λυκουρέση Χ-Τokio σε συνεργασία με τη θεατρική ομάδα blindspot. Μετά την παράσταση «Parklife» η ομάδα blindspot επιστρέφει με τη νέα της παράσταση «Χ-Τokio», η οποία πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Εταιρεία Θεάτρου Συν-Επί (+,Χ). Σε ατμόσφαιρα ενός τυπικού ανακριτικού χώρου οι δύο ηθοποιοί βρίσκονταιαποκλεισμένοι μέσα σε ένα δωμάτιο χωρίς να μπορούν να δουν ή να ακούσουν τίποτα έξω από αυτό. Ο τρίτος ηθοποιός και οι θεατές-ως αυτόπτες μάρτυρες- τους βλέπουν, αλλά τους ακούνε μόνο μέσα από τα μικρόφωνα που έχουν «παγιδεύσει» το μικρό δωμάτιο.

Bent στο Vault Theatre Plus

ΒΕΝΤ (ετυμολογία λέξης: αυτός που γέρνει, που έχει κλίση, κυρτός. Επίσης ο αποφασισμένος να φτάσει μέχρι τα άκρα. Παλιότερα η λέξη χαρακτήριζε την ομοφυλοφιλία). Το έργο ακολουθεί τη διαδρομή του Μαξ, ενός απελευθερωμένου σεξουαλικά ομοφυλόφιλου άντρα στο Βερολίνο του 1934, ο οποίος συζεί μ’ έναν χορευτή (Ρούντυ) που δουλεύει στο φημισμένο για την εποχή gay club της Γκρέτα και συχνάζει εκεί παραδομένος στο αλκοόλ, την κοκαίνη και το ευκαιριακό σεξ. Ένα βράδυ γνωρίζει ένα νεαρό αξιωματικό (Βολφ) και τον πηγαίνει σπίτι, για ακόμα μία ερωτική βραδιά. Το ίδιο βράδυ ο Χίτλερ, με το πρόσχημα της οργάνωσης πραξικοπήματος, αποφασίζει να καθαιρέσει και να απομακρύνει τους ομοφυλόφιλους από τα στρατεύματα του, αφού πρώτα δολοφονήσει πάνω από διακόσια ηγετικά στελέχη των Ες– Ες και τους συντρόφους τους.

Ο Artaud θυμάται τον Hitler και το Cafe Roman στο Θέατρο Εξαρχείων

Ο (εσωτερικός) μονόλογος του Tom Peuckert "Ο Artaud θυμάται...." εξ ολοκλήρου επινοημένος, στηρίζεται σε ένα πραγματολογικό δεδομένο: από την ψυχιατρική κλινική Rodex του Παρισιού, όπου είχε εισαχθεί, λίγο μετά τα σαράντα του χρόνια (αρχής γενομένης το 1937), ο θεωρητικός του «Θεάτρου της σκληρότητας», 1935 συντάσσει ένα σύντομο κείμενο-αφιέρωση στο βιβλίο του Les Nouvelles Revelations de l’Etre (Gallimard, 1956) με ημερομηνία «3η Δεκεμβρίου 1943» και αποδέκτη τον Adolf Hitler. Του υπενθυμίζει την πρώτη τους συνάντηση τον Μάϊο του 1932, «κάποιο απόγευμα στο Romanishes Cafe» στο Βερολίνο, και παρακαλεί τον θεό να του δίνει την χάρη του» (παραισθητικός ασφαλώς ισχυρισμός). Το Romanishes Cafe υπήρξε πράγματι ο γνωστότερος χώρος συνάντησης καλλιτεχνών και διανοούμενων την εποχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.

Η Διεύθυνση της κλινικής θα αποκρύψει την αφιέρωση και η συνέχεια του δράματος θα παιχτεί στην εσωτερική, θυελλώδη σκηνή του αποστολέα: Μνήμη μιας φανταστικής συνάντησης, πραγματικής ωστόσο ως επίθεσης εναντίον της δυτικής σκέψης, εναντίον του διαχωρισμού της τέχνης από την ζωή. Ακόμη, εκβιασμένη (προληπτική) μνήμη μιας «εμετικής σύμπτωσης και ταύτισης» με το τερατώδες. Το «θέατρο της σκληρότητας» θέλησε να διαπλάσει τη σκληρότητα της ζωής. Le double en theatre. Ο Artaud (1896 - 1948), που έφτασε να δηλώσει πως ο Hitler ετοίμασε τον πόλεμο για να τον απελευθερώσει, εκβιάζει την ταύτησή του μ’ έναν πρώην επίδοξο και αποτυχημένο καλλιτέχνη και εισχωρεί στον παραληρηματικό του «επί σκηνής» λόγο, αυτόν που κατόρθωσε να καταργήσει το θέατρο κηρύσσοντας τον πόλεμο κατά πάντων και αφυπνίζοντας το σκοτεινό ένστικτο του γερμανικού λαού (κατά τον Artaud πάντα).

H φαλακρή τραγουδίστρια στο Θέατρο Βικτώρια

Η Φαλακρή Τραγουδίστρια του Ευγένιου Ιονέσκο ανεβαίνει στο Τheatro Victoria από το Σάββατο 10 Νοεμβρίου σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Κομνηνού. Το έργο είναι μια ντανταϊστική κωμωδία, μια άγρια σάτιρα που χλευάζει το παράλογο στην επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων κατά τη διάρκεια της οποίας αυτό που λέγεται είναι κατ’ απόλυτη κυριολεξία. Ο Ιονέσκο τοποθέτησε τέσσερις ανθρώπους επί σκηνής, τους απογύμνωσε από οποιαδήποτε προσωπικότητα, πρωτοβουλία ή ευθύνη, τους κλείδωσε στον κώδικα της εικόνας και των συμβάσεων τους και τους έβαλε κατόπιν να συναντηθούν και να συνεννοηθούν. Και σα να μην έφτανε αυτό, τους πρόσθεσε τον ατίθασο χαρακτήρα μιας καμαριέρας, ενώ στη μέση περίπου του έργου τους στέλνει κι έναν απρόσκλητο επισκέπτη. Έναν πυροσβέστη, που έχει πάρει σβάρνα τα σπίτια της περιοχής και ψάχνει... μια πυρκαγιά.

Ο προτελευταίος των Μόνικιν

"Ο Μόνικιν είναι εις νέος 4.000 περίπου ετών, ενδεδυμένος με γαλανόλευκες πυτζάμες, ή μετά μέλανος ως ζωμού, σμόκιν, με πρόσωπον, φέρων εισέτι, ίχνη πανελλήνιας παλιγγενεσίας". Πρόκειται για τον κωμικοτραγικό μονόλογο ενός αυτοκτονικού χαρακτήρα, με τον εαυτό του και με άλλα πρόσωπα, με μπεκετικές και ιονεσκικές αναφορές, ο οποίος αναφέρεται - διακωμωδεί την ελληνική πολιτική, κοινωνική και πνευματική πραγματικότητα. H παράσταση του Θεατρικού Φυτώριου Αίγινας παρουσιάζεται με την ευκαιρία των συναντήσεων που θα γίνουν τις Τετάρτες του Νοεμβρίου στο ΙΜΚ – "Τετάρτες με τον Πάρι Τακόπουλο".

Βιτγκενστάιν Unleashed

Στον πολυχώρο HUB παρουσιάζεται από 5 Νοεμβρίου 2012 το έργο του Θεοδόση Πελεγρίνη "Βιτγκενστάιν Unleashed" σε μια προσπάθεια να εξοικειωθεί ο θεατής με το έργο του φιλοσόφου. Πέραν της αισθητικής απόλαυσης που ο θεατής αποκομίζει, η πλοκή του έργου, μέσα από ανατροπές και εύθυμα γεγονότα, τον φέρνει σε επαφή με την πολύπτυχη και απρόβλεπτη σκέψη του μεγαλύτερου σύγχρονου φιλοσόφου, του Ludwig Wittgenstein, του πατέρα της αναλυτικής φιλοσοφίας. Η παράσταση εντάσσεται σε μια ευρύτερη προσπάθεια, η οποία έχει ξεκινήσει ήδη από το 2006, να παρουσιαστούν μεγάλες μορφές της φιλοσοφίας -και η σκέψη τους- μέσα από την θεατρική πράξη, ώστε ο θεατής να οικειοποιείται με τρόπο ευχάριστο και εύληπτο τις θεμελιώδεις φιλοσοφικές αρχές και θεωρίες.

Δυο Ευγενείς από τη Βερόνα

Η ομάδα INKAL (Βασίλης Μαυρογεωργίου, Μαρία Φιλίνη, Κατερίνα Μαυρογεώργη) παρουσιάζει από τις 18 Νοεμβρίου στο Soirée de Votanique την δική της,’80s εκδοχή του πρώιμου έργου του Shakespeare «Δυο ευγενείς από την Βερόνα». Πρόκειται για την ιστορία μιας αντρικής φιλίας που δοκιμάζεται για χάρη του έρωτα. Ενας πολύ νέος ακόμα Shakespeare εφευρίσκει τηνκωμική γραφή του, ενώ η σκηνοθεσία ανταποκρίνεται στις απότομες στροφές του κειμένου με την ανάλογη ελευθερία. Οκτώ ηθοποιοί σε συνεχείς εναλλαγές ρόλων, με κατεστραμμένα ερωτικά γράμματα, πόζες, μαύρα γυαλιά, τούλια, εφηβικός παροξυσμός και χιτάκια των 80s, ζωντανεύουν τους στίχους του άγγλου βάρδου και αφηγούνται αυτήν την παράξενη ερωτική ιστορία…

Όλιβερ Τουίστ του Kαρόλου Ντίκενς

Με αφορμή τα 200 χρόνια από τη γέννηση του Ντίκενς, από την Κυριακή 4 Νοεμβρίου, ανεβαίνει στην Παιδική Σκηνή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν το κλασικό έργο του Καρόλου Ντίκενς «Όλιβερ Τουίστ» σε μια παράσταση - μιούζικαλ για παιδιά, σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία του Κωστή Καπελώνη. Το Θέατρο Τέχνης επιλέγει να παρουσιάσει ένα έργο που αγαπήθηκε από πολλές γενιές. Ένα έργο που συνέβαλε ώστε τα παιδιά να μάθουν, αλλά και να νιώσουν ότι η κοινωνία εκτός από την σκληρή όψη της έχει και την πλευρά του αλτρουισμού και της συντροφικότητας, αυτή που τελικά επέλεξε ο Όλιβερ Τουίστ. Η συνύπαρξη κωμικών και δραματικών στοιχείων, η σωματική έκφραση και οι ευρηματικοί αυτοσχεδιασμοί, οι προβολές, οι θεαματικές χορογραφίες και τα τραγούδια συνιστούν μία πρωτότυπη θεατρική διασκευή και δημιουργούν ένα γοητευτικό θέαμα για μικρούς και μεγάλους. Η μουσική της Kallliopi, ένα γοητευτικό παιχνίδι κλασσικών και ροκ-ποπ ήχων, είναι ειδικά γραμμένη για την παράσταση και παίζεται ζωντανά από μουσικούς - ηθοποιούς.

Μέσα σου: Η αιώνια πάλη θηλυκού - αρσενικού

Tο πρωτόπαιχτο έργο «Μέσα σου», του Γιώργου Βασιλειάδη θα παρουσιαστεί από τη Δευτέρα 5 Νοεμβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο εργαστήρι του θεάτρου Διάχρονο της Μαίρης Βιδάλη. Ο συγγραφέας και σκηνοθέτης της παράστασης, Γιώργος Βασιλειάδης, γράφει για το έργο του:

Η αιώνια πάλη αρσενικού – θηλυκού, μέσα από εγωισμούς, ζήλειες, ανασφάλειες, κτητικότητα και εμμονές. Ο τέλειος έρωτας δηλαδή!

Ένας διαφορετικός Βυσσινόκηπος στο θέατρο του Νέου Κόσμου

• Ένας πανέμορφος βυσσινόκηπος, που αναφέρεται στο “Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν” της Ρωσίας, πρόκειται να κοπεί και να χαθεί, γιατί δεν είναι πια “αποδοτικός”...

Από 5 Νοεμβρίου θα παρουσιάζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου ο "Βυσσινόκηπος" του Άντον Τσέχωφ, σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκηκαι με έναν θίασο πολύ σημαντικών ηθοποιών της νέας γενιάς. Θα παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στην κεντρική σκηνή του θεάτρου.

«Ρώσικη ρουλέτα» στο Θέατρο Ροές

Στον Άντον Πάβλοβιτς Τσέχωφ, το σπουδαίο Ρώσο διηγηματογράφο και θεατρικό συγγραφέα, θα είναι αφιερωμένα τα Δευτερότριτα στο θέατρο Ροές, τη νέα σκηνή του θεάτρου Ακροπόλ. Η Λίλλυ Μελεμέ, ηθοποιός αλλά και σκηνοθέτης της νεότερης γενιάς με σημαντικότατο έργο, διάλεξε τρία σπουδαία κωμικά μονόπρακτα του Τσέχωφ και με γενικό τίτλο «Ρώσικη ρουλέτα» τα παρουσιάζει σε παραγωγή του Ακροπόλ. Πρόκειται για μια φρέσκια, ξεκαρδιστική δουλειά που αποτελείται από τα έργα «Αρκούδα», «Πρόταση σε γάμο», «Βλαβερές συνέπειες του καπνού». Mαζί της τρεις ηθοποιοί που η έως τώρα θητεία τους στο θέατρο έχει ξεχωρίσει, η Άννα Κουτσαφτίκη, ο Δημήτρης Μυλωνάς και ο Στρατής Πανούριος.

Η Μίνα Αδαμάκη είναι «Η κοκόνα η Μαρώ»

Η Μίνα Αδαμάκη σκηνοθετεί και ερμηνεύει στο 104 το απόσπασμα «Η κοκόνα η Μαρώ» από το αριστουργηματικό μυθιστόρημα του Νάνου Βαλαωρίτη «Τα σπασμένα χέρια της Αφροδίτης της Μήλου». Πρόκειται για ένα σουρεαλιστικό κείμενο που μπλέκει επιδέξια το χρόνο και το χώρο της αφήγησης, το παρελθόν και το μέλλον με ένα χιούμορ ασεβές και καταλυτικό. Μέσα από την ιδιοφυή σύλληψη του συγγραφέα, η κοκόνα η Μαρώ, μια «εξώλης και προώλης» Πολίτισσα των αρχών της ελληνικής επανάστασης του 1821, αναμειγνύει την ηδονή του έρωτα με την οδύνη για τον χαμό του Γένους των Ελλήνων, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα ευφορίας και προβληματισμού για το μέλλον αυτού του τόπου. Προβληματισμού που ακουμπάει στο τότε αλλά και στο τώρα της πορείας αυτής της χώρας, σχεδόν 200 χρόνια μετά.

ΝΙΚΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Είναι πολλά τα λεφτά για την «Οδύσσεια»

«Το να σπαταλάς σε μια τέτοια δύσκολη περίοδο που βουλιάζουμε... σε μια Ελλάδα που λιμοκτονεί... περίπου ένα εκατομμύριο ευρώ για να φέρεις τον Γουίλσον να κάνει την "Οδύσσεια" είναι μια Υβρις κατά τη γνώμη μου... Μια πολύ μεγάλη Υβρις!» αναφέρει ο Νίκος Μαστοράκης σε ιντερνετική συνέντευξή του.

Και προσθέτει ότι οι μσθοί που παίρνουν οι ηθοποιοί στο Εθνικό είναι μισθοί... «πείνας. Οι πρωταγωνιστές του πρώτου θεάτρου της Ελλάδας παίρνουν με το ζόρι χίλια ευρώ και οι υπόλοιποι περίπου το βασικό... Αθλιο δεν είναι αυτό; Δεν ζεις με επτακόσια ευρώ - πόσο δε με παιδιά...». Σε ερώτηση εάν «ο Μπομπ Γουίλσον άξιζε τα όσα πήρε», ο Νίκος Μαστοράκης απαντά: «Είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία του θεάτρου, μίλησε για το ότι το θέατρο μπορεί να είναι εικόνα, το έκανε πράξη, με θαυμαστά αποτελέσματα σε πολλές παραστάσεις, αλλά πλέον αυτό το πράγμα είναι μανιέρα! Αυτήν τη στιγμή ο Μπομπ Γουίλσον είναι κενός περιεχομένου! Δεν υπήρχε κανένας λόγος να τον φέρουν στην Ελλάδα δίνοντάς του τόσα για την "Οδύσσεια"...».

Φραντς Κάφκα Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ στο ΙΜΚ

Η ομάδα Σημείο Μηδέν, μετά το ανέβασμα του έργου Οι Δίκαιοι, του Αλμπέρ Καμύ (παράσταση για την οποία κέρδισε τον Έπαινο Νέων Δημιουργών από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών Κριτικών), παρουσιάζει για 2ο κύκλο παραστάσεων, τη θεατρική της εκδοχή σε ένα από τα πιο γνωστά διηγήματα του Φραντς Κάφκα, τη Μεταμόρφωση.

Θέατρο Φούρνος: «Η Κασσάνδρα και ο λύκος» για δεύτερη χρονιά

• Η «Κασσάνδρα και ο Λύκος» επανέρχεται για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Φούρνος και για πέντε μόνο παραστάσεις. Οι παραστάσεις θα γίνονται κάθε Παρασκευή. Η πρεμιέρα έγινε και οι παραστάσεις θα συνεχιστούν έως την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου.

Kassandra kai lykos

«Το λύκο λυπόμουνα συνήθως. Πώς θα καταπιεί τόσα γουρουνάκια μονομιάς;»

Γραμμένο σαν από παιδί, επεξεργασμένο όμως από μια από τις καλύτερες γυναίκες συγγραφείς της μεταπολεμικής Ελλάδας, το πρώτο μυθιστόρημα της Μαργαρίτας Καραπάνου «Η Κασσάνδρα και ο Λύκος» (1978) είναι ένα αποκαλυπτικό ταξίδι στην πρώιμη παιδική ηλικία. Η πορεία προς την κατάκτηση του λόγου αποτυπώνεται μέσα από τα μάτια ενός παιδιού που γνωρίζει όσα δεν πρέπει να γνωρίζει, σαν μια άγρια, ταραγμένη περιπέτεια.

Αφιέρωμα στα 20 χρόνια από τον θάνατο της Τζένης Καρέζη. Μουσικοθεατρική παράσταση στις 12 Δεκεμβρίου στο Ιδρυμα Μ. Κακογιάννης

Μια μεγάλη εκδήλωση στη μνήμη της Τζένης Καρέζη με αφορμή τη συμπλήρωση είκοσι χρόνων από τον θάνατό της πρόκειται να πραγματοποιηθεί στις 12 Δεκεμβρίου, στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Με τη Μάνια Παπαδημητρίου και τον Γιάννη Μαθέ, η βραδιά θα κάνει μια αναδρομή στην πορεία της ηθοποιού που άφησε το στίγμα της στο σανίδι, τη μεγάλη και τη μικρή οθόνη, ενώ με τη φωνή της μετέτρεψε τα τραγούδια των ταινιών της σε γοητευτικά σημεία αναφοράς.

Το χρονικό «Μάουτχαουζεν» του Καμπανέλλη στη σκηνή Τον Δεκέμβριο στο Badminton με μουσική Θεοδωράκη και Μάλερ

Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης (1921 - 2011) στο μπαλκόνι του σπιτιού του, στην οδό Κύπρου

Το αυτοβιογραφικό χρονικό του Ιάκωβου Καμπανέλλη«Μάουτχαουζεν», παρουσιάζεται σε θεατρική μορφή, σε μια παράσταση που στοχεύει στην ανάδειξη τόσο των βιωματικών στοιχείων όσο και στην ιστορική διάσταση των γεγονότων. Πρόκειται για μια παραγωγή του θεάτρου Badminton, που θα ανέβει για έξι παραστάσεις, στις αρχές Δεκεμβρίου. Στο επίκεντρο η ζωή  των κρατουμένων στο γερμανικό στρατόπεδο εξόντωσης, υπό τους ήχους της μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη και του Γκούσταβ Μάλερ. Τριάντα ηθοποιοί, τραγουδιστές, μουσικοί θα ανέβουν στη σκηνή για να ξυπνήσουν μνήμες και να ξεσηκώσουν τους σημερινούς θεατές, μέσα από μια σκληρή παράσταση, η οποία βασίζεται στο κείμενο του Ιάκωβου Καμπανέλλη και ακολουθεί μια κινηματογραφική αφήγηση, σε σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη, οποίος και συνεργάστηκε με τον Στέλιο Μάινα και την Κάτια Σπερελάκη για το τελικό κείμενο. Η σκηνογραφία είναι της Παναγιώτας Κοκορού και η κινησιολογική επεξεργασία της Αποστολίας Παπαδαμάκη.

«Τίμων ο Αθηναίος» στο Μέγαρο Μουσικής απευθείας από το Εθνικό Θέατρο της Βρετανίας

ΣΗΜΕΡΑ Πέμπτη 1η Νοεμβρίου

Πλούσιος, προστάτης των τεχνών, φιγουρατζής οικοδεσπότης, φίλος πλούσιων και ισχυρών, φιλόξενος στους προύχοντες της πόλης, κραυγαλέα σπάταλος και ακραία γενναιόδωρος μέχρι κατάρρευσης, ο «Τίμων ο Αθηναίος» «προσγειώνεται» από τον 17ο αιώνα στον 21ο και σαν ένας άλλος «Βασιλιάς Ληρ» αποκαλύπτει τις σκοτεινές όψεις της ανθρώπινης φύσης και της δύναμης του χρήματος. Ο «Τίμων ο Αθηναίος», μια ιστορία σπατάλης και παρακμής του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, είναι η τρίτη απευθείας μετάδοση, για τη φετινή σεζόν, από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας. 

Η άπληστη "Νόννα" επιστρέφει με τον Δ.Πιατά στον "Ακάδημο"

Σε έναν ιστορικό ρόλο επιστρέφει φέτος τον χειμώνα ο Δημήτρης Πιατάς και μεταμορφώνεται πάλι επί σκηνής στη θρυλική βουλιμική γιαγιά που του χάρισε πριν από δεκαπέντε χρόνια μια μεγάλη θεατρική επιτυχία... Έτσι, η La Nonna, η μαύρη κωμωδία του Αργεντινού Ρομπέρτο Κόσα, που όταν είχε πρωτοπαρουσιαστεί, το 1997, απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές και παίχτηκε έως το 2000, συμπληρώνοντας εξακόσιες παραστάσεις και συμμετοχές σε διεθνή φεστιβάλ, ξαναζεί (είναι υπεραιωνόβια άλλωστε...) φέτος στη σκηνή του θεάτρου Ακάδημος.

Γυμνή αλήθεια

• Της Ελευθερίας Ράπτου* Η ΑΥΓΗ: 26/10/2012

Το γυμνό σώμα κείται εγκλωβισμένο σε ένα κουτί-βιτρίνα, που θα μπορούσε να είναι ένα κρατητήριο, ένα κολαστήριο ή ακόμα μια γενεσιουργός μήτρα. Ανασαλεύει και ξεκινά να μιλάει και να κινείται. Μιλάει ακατάπαυστα, παίρνει στάσεις ασυνήθιστες, σαν να εκτελεί μέσα στον μικρό κλωβό παράδοξη χορογραφία. Η φωνή άλλοτε δυνατή και άλλοτε χαμηλή, αργόσυρτη ή με κορυφώσεις και παύσεις, συνοδεύει το σώμα στη μυσταγωγία της σάρκωσης, της σήμανσης, της συνεχούς επισήμανσης ότι το σώμα είναι τα πάντα, είναι όλα «...αρκεί να είναι σώμα. Αρκεί να μην το αξιολογήσω, να μην το ιεραρχήσω... να μην το ερμηνεύσω... αρκεί να το έχω όλο».

Το θέατρο στην κατοχή: «Η εμπόλεμη Αθήνα έχει πάρει άλλη όψη...»

• Του Απόστολου Πούλιου, Η ΑΥΓΗ: 28/10/2012

Και διαβάζαμε όλοι απορημένοι, μ' όλο που το' χαμε κιόλας ακουστά, πώς επανηγύριζαν στην πρωτεύουσα [...] / και το βράδυ στα θέατρα λέγανε τραγούδια και παριστάνανε / στη σκηνή τη ζωή μας για να χειροκροτά ο κοσμάκης.

Ο. Ελύτης, Άξιον Εστί

Η απορία των στρατιωτών που ζωντανεύει μέσα από τον λόγο του Οδυσσέα Ελύτη γεννιέται ενδεχομένως και σήμερα, αν ανατρέξει κανείς στις θεατρικές στήλες των αθηναϊκών εφημερίδων της περιόδου 1940-41. Παρά τα ανησυχητικά πρωτοσέλιδα, έκπληκτοι διαβάζουμε ειδήσεις μιας θεατρικής πρωτεύουσας που σφύζει από ζωή. «Η εμπόλεμη Αθήνα έχει πάρει άλλη όψη» έλεγε κάθε βράδυ από σκηνής η Μιράντα Μυράτ, σχολιάζοντας την κοσμική ζωή της πόλης. Η εμπόλεμη θεατρική Αθήνα είχε σίγουρα τη δική της ξεχωριστή όψη, ίσως και τη δική της γοητεία.

Θέατρα πολέμου

Παρόλο που αρκετοί ηθοποιοί (ιδιαίτερα του -τότε- Βασιλικού Θεάτρου) στρατολογούνται, οι θίασοι ανασυγκροτούνται και λίγες μέρες μετά την κήρυξη του πολέμου επαναλαμβάνουν τις παραστάσεις τους. Πέντε είναι όλα κι όλα τα θέατρα της πρωτεύουσας που επαναλειτουργούν τον Νοέμβριο του 1940 και αρχικά αντιμετωπίζουν την επιφύλαξη και την αμηχανία του κοινού. Οι δύο ήδη παιζόμενες επιθεωρήσεις εμπλουτίζονται με επίκαιρες αναφορές στον πόλεμο, αλλά σύντομα παρουσιάζονται ολοκληρωμένες πολεμικές επιθεωρήσεις που γνωρίζουν θριαμβευτική επιτυχία. Η αρχή γίνεται στις 9 Νοεμβρίου 1940, στο μουσικό θέατρο «Μοντιάλ», με τηνΠολεμική Επιθεώρηση. Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της η Σοφία Βέμπο, που η επιτυχία της στα πολεμικά τραγούδια θα της χαρίσει τον τίτλο «Τραγουδίστρια της Νίκης». Στη συνέχεια θα ασχοληθούν με το επιθεωρησιακό είδος όλοι οι θίασοι της πρωτεύουσας. Ηθοποιοί αρμόδιοι, λόγω της πολύχρονης θητείας τους στο ελαφρό μουσικό θέατρο (Άννα και Μαρία Καλουτά, Μίμης Κοκκίνης, Μάνος Φιλιππίδης, Ολυμπία Ριτσιάρδη, Νίκος Μηλιάδης, Πέτρος Κυριακός, Κυριάκος Μαυρέας, Μαρίκα Νέζερ, Μαρίκα Κρεβατά, Ηρώ Χαντά, Ρένα Ντορ), αλλά και ηθοποιοί που είτε απείχαν χρόνια από την επιθεώρηση, όπως η Μαρίκα Κοτοπούλη, είτε δεν είχαν ποτέ τους σχέση με το είδος, όπως η Κατερίνα Ανδρεάδη και ο Βασίλης Αργυρόπουλος, συνειδητοποιούν πως το κοινό αναζητά την εκτόνωση και τη σάτιρα που προσφέρει το ελαφρό μουσικό θέατρο. Οι τίτλοι των έργων που ανεβαίνουν είναι ενδεικτικοί: Πολεμική σπίθα, Μπράβο κολονέλο, Το τσαρούχι, Φινίτα λα μούζικα, Μάρε νόστρουμ, Νοκ άουτ,Αθήναι-Ρώμη, Μπέλλα Γκρέτσια, Μολών λαβέ, Πολεμική Αθήνα...

«Κάθε Πέμπτη κύριε Γκριν» στο Άνεσις

• Μετά από δεκατρία χρόνια, η παράσταση- θρύλος, που έχει σαρώσει όλα τα θεατρικά βραβεία (έργου, παράστασης, σκηνοθεσίας, ερμηνείας, σκηνικού, φωτιστικού σχεδιασμού) και έχει σπάσει ταμεία, επιστρέφει στο θέατρο Άνεσις.

Μετά από δεκατρία χρόνια, η παράσταση- θρύλος, που έχει σαρώσει όλα τα θεατρικά βραβεία (έργου, παράστασης, σκηνοθεσίας, ερμηνείας, σκηνικού, φωτιστικού σχεδιασμού) και έχει σπάσει ταμεία, επιστρέφει στο θέατρο Άνεσις. Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος θα ερμηνεύσει ξανά ένα ρόλο- σταθμό στην πλούσια καριέρα του, τον ιδιόρρυθμο κύριο Γκριν. Παρτενέρ του τότε ήταν ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης. Στην τωρινή διανομή, το ρόλο του Ρος Γκάρντινερ θα επωμισθεί ένας από τους εκπροσώπους την νεότερης υποκριτικής γενιάς, ο Τάσος Ιορδανίδης.

Η «Φόνισσα» Μπέτυ Αρβανίτη επιστρέφει στο Κεφαλληνίας

• H «Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, η παράσταση που αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το κοινό, επαναλαμβάνεται στην A' Σκηνή του Θεάτρου Κεφαλληνίας με την Μπέτυ Αρβανίτη στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Φραγκογιαννούς.

Έργο οριακό. Μοναδικό στα ελληνικά γράμματα. Ψυχογράφημα και καταγγελία. Συγκαλυμμένη εξομολόγηση. Βιωματική κατάθεση κάτω από το προσωπείο του "κοινωνικού" αφηγήματος. Εδώ, η έκφραση του Παπαδιαμάντη στη σημαντικότερη στιγμή της. Με συγκρατημένη την ατμοσφαιρική διάθεση και την υποβολή, εστιάζει στην ουσία, ειρωνικά, σαρκαστικά, απεγνωσμένα, σκληρά, βαθιά ανθρώπινα. Η "θεατρικότητά" του (γλώσσα-ομιλία, γλώσσα-δράση) ενσαρκώνει τον πιο αινιγματικό μα κι εμβληματικό ψυχικό χαρακτήρα των ελληνικών γραμμάτων: την Φραγκογιαννού, πρόσωπο διόλου γραφικό, ανοιχτό σε πολλές, ακόμα και ακραίες, σκηνικές και μη, αναγνώσεις. Πρόσωπο που κινείται ανάμεσα στα γυναικεία αρχέτυπα των φονικών γυναικών της αρχαίας τραγωδίας αλλά και τις αβυσσαλέες "αγιογραφίες της πτώσης" του Φ. Ντοστογιέφσκι.

Οταν δεν φτάνει το σκοινί

• Αρκουμανέα Λουίζα
• «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμουελ Μπέκετ σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη στο Θέατρο Τέχνης – Φρυνίχου
• ΤΟ ΒΗΜΑ: 21/10/2012

Η Κάτια Γέρου και η Δήμητρα Χατούπη (όρθια) σε σκηνή από την παράσταση  

Εχει περάσει περίπου μισός αιώνας από τότε που ο νεαρός Πίτερ Χολ, μόλις 24 ετών, είπε στους ηθοποιούς του κατά τη διάρκεια των δοκιμών για την πρώτη παρουσίαση του «Περιμένοντας τον Γκοντό» στην αγγλική σκηνή: «Πραγματικά δεν έχω ιδέα τι σημαίνουν πολλά από όσα λέγονται, αλλά αν αρχίσουμε να συζητάμε την κάθε φράση δεν θα κάνουμε ποτέ πρεμιέρα». Ηταν Αύγουστος του 1955. Εκτοτε έχουμε ασχοληθεί τόσο πολύ με αυτό το έργο, έχουμε πράγματι αναλύσει κάθε φράση, κάθε αναφορά, κάθε σημείο στίξης, σε τέτοιον βαθμό μάλιστα, ώστε αναρωτιέται κανείς μήπως κάθε περιθώριο έχει εξαντληθεί.

«Είμαστε στην καρδιά του σκότους»

• Εκ βαθέων εξομολόγηση για την τέχνη και τις ιδεολογίες, από την Ολια Λαζαρίδου

• Της Γιωτας Συκκα, Η Καθημερινή, 21/10/2012

Στα 17 της, φορώντας την ποδιά του σχολείου, έτρεχε στο δισκάδικο της Ρηνιώς Παπανικόλα και εμπιστευόταν τα βινύλια που της διάλεγε ο ενημερωμένος περί μουσικής Αντώνης. Από τότε κρατάει η γνωριμία της Ολιας Λαζαρίδου με τον Αντώνη Καφετζόπουλο, τον νεαρό υπάλληλο που δούλευε στο «Blow Up», κοντά στο κατάστημα ρούχων της μητέρας της. Λίγο αργότερα, τον συμβούλεψε να πάει στην οντισιόν που έκανε η Ελλη Λαμπέτη για τη «Φιλουμένα Μαρτουράνο». Σε εκείνη την παράσταση του Μάουρο Μπολονίνι έπαιξαν για πρώτη φορά μαζί στη σκηνή κι έκτοτε βρίσκονταν τακτικά στα κινηματογραφικά πλατό, για τις ταινίες «Το στίγμα», «Τεριρέμ», «Παραγγελιά», «Ολγα Ρόμπαρντς». Τώρα συναντιούνται στις «Ροές», όπου ο νεότερός τους Ευριπίδης Λασκαρίδης τούς σκηνοθετεί στις «Καρέκλες» του Ιονέσκο (πρεμιέρα στις 9/11). Της αρέσει να συνεργάζεται με νεότερους. Δεν είναι μόνο η ανταλλαγή και η φρέσκια ματιά, αλλά νιώθει κάτι περισσότερο. «Την ευθύνη ότι παραδίνουμε έναν κόσμο και ότι έχω υποχρέωση να στηρίξω τους νέους». Πολύ περισσότερο που με τον 37χρονο σκηνοθέτη είχαν δουλέψει στο «Κορίτσι μπαταρία», ένα δικό της κείμενο εμπνευσμένο από προσωπικές ιστορίες και αναμνήσεις. Εκείνη ήταν μια εναλλακτική πρόταση και ένα ποιητικό ταξίδι από τη δεκαετία του ’60.

«Πώς γίνεται να ζούμε χωρίς χαρά;»

• Ο σκηνοθέτης Βασίλης Παπαβασιλείου με αφορμή την τελευταία ταινία των Ταβιάνι μιλάει για τη δημιουργικότητα, που δεν έχει ηλικία

Της Μαριας Κατσουνακη, Η Καθημερινή, 21/10/2012

Τυπικά, η αφορμή για τη συνάντηση με τον σκηνοθέτη Βασίλη Παπαβασιλείου ήταν η ταινία των Ταβιάνι «Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει», που προβάλλεται για τέταρτη εβδομάδα. Οι Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι, 83 και 81 ετών, παρακολουθούν την προετοιμασία και την πρεμιέρα μιας παράστασης με το έργο του Σαίξπηρ, στις φυλακές υψίστης ασφαλείας Ρεμπίμπια, στα περίχωρα της Ρώμης. Πρωταγωνιστές ισοβίτες, οι περισσότεροι, κρατούμενοι, πρόσωπα κατοικημένα από ζωές σκληρές και ματαιωμένες. Η παρουσία τους πυκνώνει το έργο σε σκέψεις, προεκτάσεις, αισθήματα. Μια ταινία 76 λεπτών, κινηματογραφημένη με ρεαλισμό, βαθύ, επεξεργασμένο βλέμμα, αισθητικά, πολιτικά, κοινωνικά. Από την άλλη, ο σκηνοθέτης Βασίλης Παπαβασιλείου, βρίσκεται σε διαφορετικό μήκος κύματος αυτήν την εποχή, ετοιμάζοντας την πρεμιέρα, μεθαύριο Τρίτη, της οπερέτας του Θεόφραστου Σακελλαρίδη «Βαφτιστικός», με την Καμεράτα, στο Μέγαρο Μουσικής (είχε ανέβει για λίγες παραστάσεις και το καλοκαίρι στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών).

Από το Λας Βέγκας στη Βαγδάτη. Τετραλογία του Ρομπέρ Λεπάζ εμπνευσμένη από την τράπουλα

The Guardian

Συναντηθήκαμε με τον Ρομπέρ Λεπάζ στη Γερμανία, στην Εσση, όπου ο σκηνοθέτης από το Κεμπέκ πήγε για να επιβλέψει τις πρόβες της τελευταίας θεατρικής παραγωγής του. Το έργο, με τίτλο «Playing Cards 1: Spades», βρίσκεται σε διαδικασία εξέλιξης: γίνονται αλλαγές ενώ έχουν ήδη δοθεί οι πρώτες παραστάσεις σε διάφορες πόλεις ανά τον κόσμο. Οι επόμενοι σταθμοί της περιοδείας του θα είναι στη Μαδρίτη, στο Τορόντο και στην Εσση, ενώ η βρετανική πρεμιέρα του θα δοθεί τον Φεβρουάριο, στο Roundhouse Theatre. «Προσπαθούμε να αποβάλουμε το νεκρό δέρμα και ήδη έχουμε μειώσει τη διάρκεια του έργου κατά 35 λεπτά», λέει ο σκηνοθέτης. «Θα εξακολουθήσουμε να κόβουμε και να ξαναγράφουμε έως ότου αισθανθούμε ότι έχουμε φτάσει στο απολύτως ουσιώδες και δεν υπάρχει τίποτ’ άλλο να προσθέσουμε».

Πρεμιέρα με "Μανόν Λεσκώ" για τη Λυρική

Με μια ιδιαίτερα δημοφιλή όπερα, τη Μανόν Λεσκώ του Τζάκομο Πουτσίνι, εγκαινιάζει την Κυριακή το βράδυ (8 μ.μ.), στο θέατρο Ολύμπια, τη χειμερινή καλλιτεχνική σεζόν η Εθνική Λυρική Σκηνή. Την όπερα, που αποτελεί την πρώτη επιτυχημένη δημιουργία του Πουτσίνι στον χώρο του λυρικού θεάτρου (είχαν προηγηθεί άλλες δύο, όμως αυτή, που πρωτοπαρουσιάστηκε την 1η Φεβρουαρίου 1893 στο Θέατρο Ρέτζιο του Τορίνου, αποτέλεσε έναν διαχρονικό θρίαμβο για τον δημιουργό της), σκηνοθετεί για τη Λυρική Σκηνή ο διάσημος Ιταλός σκηνοθέτης Κάρλο ντελ Μόνακο, γιος του διάσημου τενόρου Μάριο ντελ Μόνακο, συμπρωταγωνιστή της Μαρίας Κάλλας στη Σκάλα του Μιλάνου. Τη μουσική διεύθυνση έχει αναλάβει ο Λουκάς Καρυτινός.

Νεοελληνικό θέατρο: Από την «Τελετή» στην «Άγνωστη χώρα»

• Πολενάκης Λέανδρος
• Η ΑΥΓΗ: 21/10/2012

Στο όμορφο «Στούντιο της οδού Μαυρομιχάλη», πάλι, όπως την προ-προηγούμενη Κυριακή, για μια παράσταση της «Τελετής» του Παύλου Μάτεσι. Ο Μάτεσις, από τους εισηγητές του «παράλογου» στην Ελλάδα, απέσπασε, με το μονόπρακτό του αυτό, το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου, το 1966. Πρόκειται για μια «μαύρη κωμωδία» που εκτυλίσσεται μέσα στο μαύρο, κυριολεκτικά, πολιτικό και κοινωνικό κλίμα της εποχής, η οποία εγκυμονούσε την κατάμαυρη δικτατορία των συνταγματαρχών, και όσα ακολούθησαν. Με θέμα… όσα συμβαίνουν στα παρασκήνια μιας κηδείας, ο βιτριολικός λόγος του Μάτεσι διαλύει τη σοβαροφάνεια της «επίσημης» αστικής ιδεολογίας, μη αφήνοντας, κυριολεκτικά, τίποτα όρθιο στη θέση του.

Μπομπ Γουίλσον: Είμαστε όλοι σαν τον Οδυσσέα

• Λοβέρδου Μυρτώ

• ΤΟ ΒΗΜΑ: 21/10/2012

«Δεν μου αρέσει να μεταφέρω τις παραστάσεις μου στο τώρα ούτε να τις εκμοντερνίζω. Ετσι πιστεύω ότι περιορίζονται» λέει ο σκηνοθέτης Μπομπ Γουίλσον. Δεξιά, ο Μπομπ Γουίλσον συζητεί με τον βοηθό του στην πλατεία της Κεντρικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου 

Ο αμερικανός θεατράνθρωπος μεταφέρει στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου την «Οδύσσεια» του Ομήρου και την παρουσιάζει μέσα από τη δική του οπτική

Αυστηρός και απαιτητικός. Ο Ρόμπερτ (Μπομπ) Γουίλσον, ο αμερικανός σκηνοθέτης που υπογράφει την «Οδύσσεια» στο Εθνικό Θέατρο, είναι σήμερα ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς παγκοσμίως. Γι' αυτό και η πρεμιέρα του ομηρικού έπους, που θα δοθεί στην Αθήνα στις 26 Οκτωβρίου, αποτελεί από μόνη της μέγιστο θεατρικό γεγονός.

Το «Σικάγο» στο Παλλάς

• Μια νέα παράσταση του Σταμάτη Φασουλή που είπε στην παρουσίαση: «Τώρα είναι η ώρα του "Σικάγο"»

[Λοβέρδου Μυρτώ, ΤΟ ΒΗΜΑ: 20/10/2012]. «Τώρα είναι η ώρα του "Σικάγο"», είπε ο Σταμάτης Φασουλής παρουσιάζοντας τη νέα παραγωγή στην οποία υπογράφει την απόδοση και τη σκηνοθεσία και ανεβαίνει το Σάββατο 27 Οκτωβρίου στο θέατρο Παλλάς. Λάτρης του αμερικανικού μιούζικαλ ο ίδιος, έμαθε για το «Σικάγο» όταν ο Αρης Δαβαράκης, επί εποχής Ελεύθερου Θεάτρου, το σύστησε στη θεατρική παρέα. Γι΄αυτό και δύο τραγούδια «χώθηκαν» τότε στις παραστάσεις τους, χωρίς επιτυχία. Γι΄αυτό και ο Φασουλής αναζητούσε πάντα την ευκαιρία να το ανεβάσει κανονικά. Μπορεί να πέρασε ο καιρός  αλλά «τώρα»  πιστεύει ότι είναι πιο επίκαρο από ποτέ.

Θέατρο Σημείο: "Μέσα από το Σπασμένο Καθρέφτη"

Το Θέατρο «Σημείο» θα παρουσιάσει στον καινούριο χώρο του (στο πρώην «Απλό Θέατρο»), από τις 26 Οκτωβρίου μέχρι και το Μάιο, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το θεατρικό έργο του Ινγκμαρ Μπέργκμαν «Μέσα από τον Σπασμένο Καθρέφτη». Είναι η πρώτη ταινία της «Τριλογίας της Πίστης» του Σουηδού σκηνοθέτη. Πρόκειται για μια λεπτομερή εξέταση της φύσης της πίστης του ανθρώπου θέτοντας μια σειρά φιλοσοφικών ερωτημάτων που δεν απαντώνται ποτέ ευθέως. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης εξηγεί ότι μέσω αυτής της ταινίας προσπάθησε να παραθέσει μια απλή υπερβατική σκέψη: «Ο Θεός είναι η αγάπη και η αγάπη είναι ο Θεός. Ενας άνθρωπος που περιβάλλεται από αγάπη περιβάλλεται ταυτόχρονα κι από το Θεό». Ο Μπέργκμαν ομολογεί επίσης ότι το έργο αντικατοπτρίζει τη δική του κακή και βασανισμένη σχέση με το Θεό.

H Ντίνα Κώνστα αφηγείται τη ζωή της Σωτηρίας Μπέλλου

Μερικές ζωές είναι ανεξήγητες, υπέροχες. Από την Παρασκευή 12 Οκτωβρίου, για δεύτερη χρονιά, η Ντίνα Κώνστα αφηγείται την ζωή της Σωτηρίας Μπέλλου, δημιουργώντας μια μοναδική θεατρική εμπειρία. Ένα γεγονός που πέρσι έζησαν χιλιάδες θεατές, δημιουργώντας έναν μοναδικό θρίαμβο στο Θέατρο Κάππα, τόσο στο ταμείο, όσο και στις κριτικές.

«Φτωχούλα του Θεού» η Μυρτώ Αλικάκη

Τη Φτωχούλα του Θεού θα υποδυθεί η Μυρτώ Αλικάκη στο νέο έργο της Ελένης Γκασούκα. Η σκηνοθέτιδα μετά τη "Φουρκέτα", επανέρχεται με το νέο της έργο. "Η Φτωχούλα του Θεού", μια κωμωδία με φόντο τη συγκίνηση και με πεδίο δράσης και πάλι την ελληνική οικογένεια. Η Δέσποινα (Μυρτώ Αλικάκη), ο σύζυγος ( Χρ. Σαπουτζής), η ξαδέρφη (Μίνα Ορφανού), η θεία (Σοφία Σεϊρλή), ο καλόγερος (Κώστας Δαρλάσης) και η συγγραφέας (Μαρίζα Τσίγκα), παλεύουν σε ακραίες καταστάσεις να βρουν την αλήθεια. Τι πιστεύουν ; ποιόν πιστεύουν ; γιατί πιστεύουν; ένα μικρό παιδί θα τους βοηθήσει να ισορροπήσουν;

Στην Αθήνα η Γιασμίνα Ρεζά. Θα μιλήσει για την ζωή και το έργο της στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών

Η Γιασμίνα Ρεζά, μια από τις πιο φωτεινές, δραστήριες και διεθνώς αναγνωρισμένες φωνές της σύγχρονης γαλλικής κουλτούρας θα βρεθεί στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών την Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012 προκειμένου να συνομιλήσει με τον δημοσιογράφο - συγγραφέα Γιώργο Αρχιμανδρίτη για την πορεία της στο θέατρο και την γραφή, για την κινηματογραφική εμπειρία της δίπλα στον σκηνοθέτη Ρόμαν Πολάνσκι αλλά και για τις ρίζες της που φτάνουν μέχρι τη Ρωσία, το Ιράν και την Ουγγαρία.

«Οδύσσεια» για όλη την οικογένεια στο Εθνικό Θέατρο

• Ο Μπομπ Ουίλσον ανεβάζει το ομηρικό έπος με έλληνες ηθοποιούς

[ΤΟ ΒΗΜΑ: 16/10/2012, Λοβέρδου Μυρτώ]. «Χρόνια ήθελα να κάνω κάτι στην Ελλάδα, με έλληνες ηθοποιούς και χαίρομαι γιατί αυτό γίνεται τώρα με την "Οδύσσεια", ένα κείμενο εξαιρετικών νοημάτων σε μια εποχή όπως αυτή που διανύουμε». Ο κύριος Ρόμπερτ Ουίλσον, ο 71χρονος ευθυτενής αμερικανός θεατράνθρωπος _από τους σημαντικότερους της εποχής μας, θυμήθηκε ότι είχε δει στο παρελθόν μια βαρετή «Οδύσσεια» και φάνηκε να μας υπόσχεται ότι η δική του θα είναι καλύτερη.

«Πιστεύω στις συνεργασίες. Αυτές είναι που οδηγούν στη δημιουργία. Κι αυτή είναι η δική μου δουλειά. Να παρουσιάσουμε ένα τελικό αποτέλεσμα όλοι μαζί. Οποιος με ξέρει, γνωρίζει ότι δεν με ενδιαφέρει ο νατουραλισμός. Εγώ είμαι του θεάτρου φόρμας. Η δική μου "Οδύσσεια" έρχεται από έναν άλλο κόσμο κι είναι ένα φανταστικό ταξίδι του μυαλού. Με ενδιαφέρει η παράσταση να αφορά σε όλους, να είναι οικογενειακή, γι΄αυτό να φέρετε και τα παιδιά σας...».

Το "104" μετακομίζει στο Γκάζι

«Χοντροί άντρες με φούστες»

Επειτα από σχεδόν πέντε χρόνια, σαράντα θεατρικές παραστάσεις και δεκάδες εκδηλώσεις βιβλίου, λόγου και μουσικής, το άλλοτε «104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης» κρατάει μόνο τον αριθμό του, το «104», και μετακομίζει. Η νέα του γειτονιά είναι πλέον το Γκάζι και σπίτι του η «Β' Σκηνή» του πρώην «Σύγχρονου Θεάτρου Αθήνας» (Ευμολπιδών 41). Το «104» εξακολουθεί να δίνει προτεραιότητα στα νέα ελληνικά έργα και συγχρόνως πιστεύει στη δυναμική πνοή που μπορούν οι νέοι καλλιτέχνες να δώσουν σε έργα κλασικά αλλά και στις γοητευτικές γέφυρες που μπορούν να στηθούν ανάμεσα στο ξένο έργο και στον Ελληνα θεατή.

Ροκ όπερα με «πρωταγωνιστή» τον Μέγα Αλέξανδρο στη Θεσσαλονίκη

Το αποτέλεσμα αγγλοελληνικής συνεργασίας αποτελεί η ροκ όπερα «Alexander», στην οποία τη μουσική έγραψε ο συνθέτης Κώστας Αθυρίδης και το λιμπρέτο η λογοτέχνις και ιστορικός Πένυ Τέρνερ. Το θέμα της όπερας, η οποία φιλοξενείται 2-11 Νοεμβρίου στη μουσική σκηνή Stage, στα Σφαγεία Θεσσαλονίκης, δεν είναι άλλο από την πολυσχιδή προσωπικότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η ιστορία παρουσιάζεται από την καλλιτεχνική ομάδα «Epopsis», σε μια δίωρη μουσικοθεατρική παράσταση, με ζωντανή ορχήστρα 14 μουσικών και 40 ηθοποιούς, τραγουδιστές και χορευτές. Η σκηνοθεσία είναι του Κ. Αθυρίδη, τα σκηνικά και τα κοστούμια του Απ. Βέττα, οι χορογραφίες της Ασ. Φούτση. Στον ρόλο του Αλέξανδρου εμφανίζεται ο Δημ. Τικτόπουλος, της Λανίκης και της Ιέρειας η Ρ. Μανισάνου, του Ηφαιστίωνα ο Ν. Φονταράς, του Φιλίππου ο Απ. Ψυχράμης, της Ολυμπιάδας η Χ. Χατζησαββίδου, κ.ά. ενώ το καστ συμπληρώνουν μέλη της σχολής χορού «Ασπα Φούτση»

Στέφανος Ληναίος - Ελλη Φωτίου: «Προσπαθούμε να ξεπερνάμε κάθε δύσκολη εποχή»

• Το κλασικό έργο του Ερρίκου Ιψεν «Ενας εχθρός του λαού» παρουσιάζει ο θίασος του Στέφανου Ληναίου και της Ελλης Φωτίου, στο θέατρο «Αλφα», από την Παρασκευή.

Το «Ενας εχθρός του λαού» του Ιψεν ανεβάζουν ο Στ. Ληναίου και η Ελλη Φωτίου

Η ιστορία ενός σπουδαίου γιατρού και της οικογένειάς του... Η ανακάλυψη μιας υγειονομικής απάτης που θέτει σε κίνδυνο τις ζωές των συμπολιτών του... Η προσπάθεια αποκάλυψης της αλήθειας, η κοινωνική διαφθορά και το παρασκήνιο των μεγάλων συμφερόντων που την παρεμποδίζουν... Ολα αυτά παρουσιάζονται στη σκηνή σε μια ανανεωμένη, σύγχρονη διασκευή και σκηνοθεσία του Στέφανου Ληναίου. Ο κύριος στόχος της διασκευής και της ερμηνείας του έργου είναι να μεταφερθούν τα μηνύματα του συγγραφέα και να αναδειχθεί ο κυρίαρχος λόγος που χρησιμοποιεί, χωρίς να αλλοιωθεί το ύφος και το ήθος του έργου. «Προσπαθούμε, 42 χρόνια πλέον στο θέατρο "Αλφα", να ξεπερνάμε κάθε δύσκολη εποχή του τόπου μας, όπως και τώρα, με έργα προβληματισμού και αισιοδοξίας» σημειώνουν ο Στέφανος Ληναίος και η Ελλη Φωτίου.

ΘΕΑΤΡΟ «ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ» Ανατρεπτική «Ισμήνη»

• «Η ηρωίδα του Ρίτσου κρίνει ιστορικές συγκυρίες και ανθρώπινες αδυναμίες», λέει η σκηνοθέτιδα Ασπα Τομπούλη για την παράσταση με την Κάτια Γέρου

Κάτια Γέρου και Στέφανος Κοσμίδης συναντιούνται επί σκηνής στην «Ισμήνη»

Μπορεί κανείς να μείνει αμέτοχος και ανέμελος, μέσα στη δίνη καταλυτικών πολιτικών και κοινωνικών γεγονότων; Το παραπάνω ερώτημα θέτει το κείμενο του Ρίτσου, «Ισμήνη» που ερμηνεύει η Κάτια Γέρου, από αύριο (και για 16 παραστάσεις) στο θέατρο «Εν Αθήναις». Ποιος θα γνώριζε την Ισμήνη αν δεν ήταν αδελφή της Αντιγόνης; Στον κλασικό μύθο η Ισμήνη συμβουλεύει την Αντιγόνη να μην αντισταθεί στους νόμους του Κρέοντα και να αφήσει άταφο το πτώμα του προδότη αδελφού της. Είναι ένα πρόσωπο στη σκιά της δοξασμένης αδελφής της. Αλλά ποια είναι η γυναίκα του Ρίτσου που περιφέρεται και μιλάει στον αμίλητο ακροατή της; Μιλάει για την Ισμήνη; Είναι η Ισμήνη; Ως τι μιλάει για τα πρόσωπα του μύθου, για γεγονότα της Ιστορίας περασμένα και πρόσφατα;