Saturday, October 29, 2011

«Dreamville» στο θέατρο «Ελυζέ»

Η Εφη Μεράβογλου υπογράφει το "Dreamville", που παρουσιάζεται στο θέατρο "Ελυζέ", από τις 31 Οκτωβρίου. Στο "Dreamville" όλα λειτουργούν τέλεια, δεν υπάρχει εξαπάτηση, εγκληματικότητα και έντονα συναισθήματα. Μια επαρχιακή πόλη όπου οι κάτοικοι λένε αυτό που σκέφτονται, την αλήθεια και τίποτα παραπάνω.
Ενα αληθινό έργο με αληθινούς ήρωες στο πιο αληθινό μέρος του κόσμου... πώς θα ήταν αν όλοι οι άνθρωποι λέγανε την αλήθεια; Ενα έργο εμπνευσμένο σκηνοθετικά από τις ταινίες "pleasantville", '"dogville" και "truman show", με τους Εφ. Μεράβογλου, Ν. Σταματόπουλο, Αν. Κόκκινου, Χρ. Γιακουμή, Αγγ. Μαχαίρα, Γ. Μάρκου, Ισ. Αναστασίου, Κ. Merolle, Κ. Βάρδα, Ι. Λάτσης.

Friday, October 28, 2011

Μαθήματα επιβίωσης... από τα παιδιά της Γάζας


Εμπειρίες, σκέψεις, ελπίδες, όνειρα, φόβοι, όλα όσα μπορεί να γεννήσει στο μυαλό ενός παιδιού ένα βίωμα τόσο τραυματικό όσο ο πόλεμος και η εισβολή ενός στρατού κατοχής στην καθημερινή του ζωή, αποτελούν την πρώτη ύλη της παράστασης Η Γάζα είναι... (Μαθήματα επιβίωσης), που παρουσιάζεται από αύριο στο θέατρο Επί Κολωνώ, σε σκηνοθεσία Μάνιας Παπαδημητρίου.
Το κείμενο βασίζεται στην καταγραφή, σε θεατρική μορφή, όσων διατύπωσαν 32 νέοι και νέες 13-17 ετών στη Γάζα με τη βοήθεια ενός θεατροπαιδαγωγού και ενός ψυχολόγου, στο πλαίσιο ενός προγράμματος του παλαιστινιακού Ashtar Theater, και παρουσιάστηκαν το προηγούμενο φθινόπωρο στην Παλαιστίνη και σε ακόμα 30 χώρες, αλλά και στην ίδια την έδρα του ΟΗΕ. Η πρώτη ύλη της παράστασης αποτελεί ένα θεατρικό ντοκουμέντο, που κατά τη διάρκεια της παρουσίασής του έγινε αφορμή για επικοινωνία νέων από διάφορα μέρη του κόσμου και για δημιουργία εκπαιδευτικών προγραμμάτων σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πολέμου, βίας, διαπολιτισμικότητας κ.ά.
Η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του σκηνοθέτη και ακτιβιστή Juliano Mer-Khamis, ιδρυτή του Freedom Theater στην παλαιστινιακή πόλη Τζενίν, που δολοφονήθηκε τον Απρίλιο του 2011, και πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση. Σε αυτήν παίρνουν μέρος οι ηθοποιοί Μάρω Αγρίτη, Μάνος Καπερώνης, Αυγουστίνος Κούμουλος, Δανάη Παπουτσή, Δήμητρα Σύρου, καθώς και η μουσικός Άννα Τσιγκούλη. Τα σκηνικά επιμελείται η Άρτεμις Θεοδωρίδη και τα κοστούμια η Έφη Μουτσιανά.

Ο Νίτσε στο ντιβάνι...



Διαχρονικό μπεστ-σέλερ έχει αποδειχθεί, μέσα στα δέκα χρόνια κυκλοφορίας του στη χώρα μας, το μυθιστόρημα του Ίρβιν Γιάλομ Όταν έκλαψε ο Νίτσε (Άγρα). Δεν αποτελεί, λοιπόν, έκπληξη η διασκευή του για τη θεατρική σκηνή, πόσο μάλλον που η μεταφράστριά του στα ελληνικά, Ευαγγελία Ανδριτσάνου, είναι η ίδια θεατρολόγος.
Έτσι, από την Τετάρτη 2 Νοεμβρίου η σκηνή του Θεάτρου Θησείον φιλοξενεί όχι μονάχα τον Γερμανό φιλόσοφο αλλά και τον Γιόζεφ Μπρόιερ και, τον «σκιώδη» πρωταγωνιστή του Γιάλομ, τον πατέρα της ψυχανάλυσης Σίγκμουντ Φρόυντ, που μαζί με τον Βιεννέζο γιατρό Μπρόιερ συνέγραψε τις Μελέτες για την υστερία (1895).
Τις δύο μεγάλες αυτές προσωπικότητες του 19ου αιώνα, που στην πραγματικότητα δεν συναντήθηκαν ποτέ αλλά ο συγγραφέας θέτει σε μια διαδικασία διπλής ψυχοθεραπείας προκειμένου να μιλήσει για την οικοδόμηση της θεραπευτικής σχέσης, ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Ακύλλας Καραζήσης και Νίκος Χατζόπουλος, που έχουν σκηνοθετήσει και την παράσταση. Τον νεαρό Φρόυντ ερμηνεύει ο Χάρης Φραγκούλης. Τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελείται η Ελένη Μανωλοπούλου και τη μουσική ο Κορνήλιος Σελαμσής.
Υπενθυμίζεται ότι ο Irvin Yalom είναι ομότιμος καθηγητής ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Στάνφορντ των ΗΠΑ. Μαθητής και συνεργάτης του Rollo May, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας διεθνώς.

"Κατσαρίδα" στο Αθηνών


Επιστροφή της επιτυχημένης Κατσαρίδας, του έργου του Βασίλη Μαυρογεωργίου, στην Αθήνα και στο θέατρο Αθηνών από τις 31 Οκτωβρίου, μετά από μια μεγάλη περιοδεία ανά την Ελλάδα, σε μια νέα εκδοχή, σκηνοθετημένη από τον Κώστα Γάκη, που μαζί με τον Δημήτρη Μακαλιά αναλαμβάνουν να αφηγηθούν με μοναδικό εργαλείο το σώμα τους και με ελάχιστα σκηνικά, την ιστορία της Ιωάννας, μιας μικρής, κόκκινης και εξόριστης κατσαρίδας, η οποία ονειρεύεται να ανέβει στο φεγγάρι.

"Κατάδικός μου" στο Διάνα


Τις πόρτες του κατά τις δύο τελευταίες γενικές δοκιμές του έργου των Ελένης Ράντου, Σάρας Γανωτή και Νίκου Σταυρακούδη Κατάδικός μου, ανοίγει το θέατρο Διάνα στο κοινό, την Τετάρτη και την Πέμπτη, με εισιτήριο 5 ευρώ, μια αιχμηρή κωμωδία με έντονους ρυθμούς και ανατροπές, στην οποία συναντώνται ένας αλλοδαπός διαρρήκτης, μια φιλόλογος, ένας ηλικιωμένος ιστορικός με αλτσχάιμερ και ένας διαζευμένος βαλκανιονίκης, σ’ ένα γαϊτανάκι αλληλεξαρτήσεων και φόβων, με φόντο την Ελλάδα του σήμερα, όπου πρωταγωνιστούν οι Ε. Ράντου, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Ορφέας Αυγουστίδης, Μιχάλης Ιατρόπουλος, Δημήτρης Καπετανάκος και Μπάμπης Γιωτόπουλος και σκηνοθετεί ο Γιώργος Παλούμπης.

«Γυναίκα Loser» στο Eliart

Μια νέα γυναίκα που ακροβατεί μεταξύ μελαγχολίας και ευγνωμοσύνης, ξεχνάει τις επιτυχίες της και θυμάται τις αποτυχίες της, προσπαθεί να ανακαλύψει αν ανήκει στους χαμένους της ζωής, κλείνεται στον εαυτό της κι ανοίγεται στις φίλες της είναι η Γυναίκα Loser, η ηρωίδα της Βίλης Σωτηροπούλου, του θεατρικού μονόλογου που επιστρέφει στη σκηνή, διαιρεμένος στα τρία, και παρουσιάζεται από αύριο και κάθε Σαββατοκύριακο στο Eliart, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μπογδάνου, με τις Χαρά Κονταξάκη, Άννα Μακρή και Ευαγγελία Σταματέλλου να ερμηνεύουν τον μοναδικό ρόλο...

Σκηνικές αναζητήσεις στο Bios


Μια κοπέλα που ζει απομονωμένη σε ένα «δάσος» που έχει φτιάξει μέσα στο δωμάτιό της και καταγράφει ιστορίες αγάπης για να ξορκίσει το κακό που μεγαλώνει μέσα της είναι η μοναδική πρωταγωνίστρια της περφόρμανς The Forest, η οποία, με βασικά συστατικά το λόγο, την εικόνα και τον ήχο, αναδιαπραγματεύεται την έννοια της αγάπης μέσα από ένα βαθύτερο υπαρξιακό πρίσμα. Στην περφόρμανς που παρουσιάζει η ομάδα Universalia από τη Δευτέρα στον χώρο του Bios, της οδού Πειραιώς, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί η Λουΐζα Κωστούλα.
Παράλληλα, στον ίδιο χώρο, η ομάδα Vasistas παρουσιάζει από την Πέμπτη 3/11 τοSpectacle, μια εύπλαστη κινούμενη «εγκατάσταση με ανθρώπους», που πρωτοπαρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών 2011. Πρόκειται για μια παράσταση που διερευνά τους μηχανισμούς εκπαίδευσης του ατόμου στην καθημερινότητα: Ένα παράλογο αυθύπαρκτο δίκτυο δράσης όπου οι ελεγκτές γίνονται ελεγχόμενοι, οι ερευνητές πειραματόζωα και η ενστικτώδης πλευρά των ανθρώπων θέαμα και μέσο χειραγώγησης. Ένας παράλογος κόσμος που λειτουργεί σαν παραμορφωτικός καθρέφτης... Η παράσταση βασίζεται σε επιστημονικά πειράματα, έργα και κείμενα ερευνητών και διανοητών του 20ου αιώνα. Η σκηνοθεσία είναι της Αργυρώς Χιώτη, τα σκηνικά της Εύας Μανιδάκη και τα κοστούμια του Παύλου Θανόπουλου.

ΣΤΗΝ ΠΛΑΚΑ Το θέατρο «παρελαύνει»

Καταξιωμένοι αλλά και νέοι σκηνοθέτες, συγγραφείς και ηθοποιοί θα συμμετέχουν στα "Θεατρικά αναλόγια" του Ιωνικού Κέντρου
Η Νάντια Μουρούζη σκηνοθετεί «Το κουμπί»
Η Νάντια Μουρούζη σκηνοθετεί «Το κουμπί»
Μια ενδιαφέρουσα σειρά "Θεατρικών Αναλογίων" εγκαινιάζει στις 8 Νοεμβρίου το Ιωνικό Κέντρο στην Πλάκα, με το μονόπρακτο του Γιώργου Δουατζή, "Το Κουμπί". Φιλοδοξία του εγχειρήματος είναι να δοθεί βήμα και δυνατότητα έκφρασης σε καταξιωμένους όπως και σε αξιόλογους νέους σκηνοθέτες, συγγραφείς και ηθοποιούς να παρουσιάσουν το έργο τους και να συνδιαλαγούν με το κοινό.
Την πρόσκληση έχουν αποδεχτεί ήδη πολλοί καλλιτέχνες οι οποίοι και μετέχουν με έργα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών, πολιτικών και πνευματικών ενδιαφερόντων και ανησυχιών. Μεγάλο είναι επίσης το εύρος όσων μετέχουν από πλευράς θεατρικής προσέγγισης και "σχολών".

Από τον... Παπαδάκη στον Νουριάν, στο θέατρο Πορεία



Μια κωμωδία για τον ρατσισμό, τις προκαταλήψεις, την πολιτισμική συμφιλίωση και την αποδοχή, γραμμένη στις αρχές της δεκαετίας του ’70 από τον Γερμανό συγγραφέα Φόλκερ Λούντβιγκ, παρουσιάζεται από αυτήν την Κυριακή στο Θέατρο Πορεία. Πρόκειται για μια ανατρεπτική και επίκαιρη παράσταση, που απευθύνται σε παιδιά ηλικίας από 7 έως... 77 ετών και σήμερα έχει τον τίτλο Μια γιορτή στου Νουριάν. Γιατί σήμερα; Διότι, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στο θέατρο Grips του Βερολίνου, στη γερμανική εκδοχή του, είχε τον τίτλο Μια γιορτή στου Παπαδάκη...

«Φώναξε είμαι ζωντανός»

Ο Γιώργος Μωρόγιαννης και ο Κίμων Ρηγόπουλος αυτοσκηνοθετούνται και παίζουν στο έργο του Γιάγκου Ανδρεάδη "Φώναξε είμαι ζωντανός" που παρουσιάζεται στο θέατρο "Σημείο", έως τις 6 Νοεμβρίου.
«Φώναξε είμαι ζωντανός»
Ο Γιώργος Μωρόγιαννης και ο Κίμων Ρηγόπουλος αυτοσκηνοθετούνται και παίζουν στο έργο του Γιάγκου Ανδρεάδη "Φώναξε είμαι ζωντανός" που παρουσιάζεται στο θέατρο "Σημείο", έως τις 6 Νοεμβρίου.
Το έργο αναφέρεται στη δολοφονία του Λόρκα από τους φασίστες εκτελεστές του και η μυθοπλασία του βασίζεται σε πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα. Τώρα που το φάντασμα ενός άλλου τύπου φασισμού, ο οποίος απειλεί με φυσικό αφανισμό τον κόσμο της εργασίας, πλανάται πάνω από τη χώρα μας και όλο τον κόσμο, το έργο αποκτά μια τραγική επικαιρότητα.

"Αχ, τι θυμήθηκα τώρα"

Αφιερωμένη στην ποιήτρια Βαλεντίνη Ποταμιάνου, δισεγγονή της μεγάλης ντίβας του θεάτρου μας Κυβέλης και εγγονή της Μιράντας Μυράτ, προέδρου του Ινστιτούτου «Κυβέλη» είναι η βραδιά που «σκηνοθετεί» η Μέμη Σπυράτου τη Δευτέρα, με την ευκαιρία των 120 χρόνων από τη γέννησή της, στο PassPort του Πειραιά. Κατά τη διάρκεια της βραδιάς ο καθηγητής Κωστής Σιμόπουλος θα παρουσιάσει την ποίηση της Β. Ποταμιάνου, η Μ.Σπυράτου συζητά μαζί της και διαβάζει ποιήματα από τις ποιητικές της συλλογές, ενώ παράλληλα ο θεατρολόγος Μανόλης Σειραγάκης θα μιλήσει για τον Κωνσταντίνο Χρηστομάνο, τη σχέση του με την Κυβέλη, τη ζωή και το έργο της. Η εκδήλωση θα ολοκληρωθεί με την προβολή ταινιών για την Κυβέλη και για τη Μ. Μυράτ, καθώς και τραγούδια του Μ. Χατζιδάκι κ.ά.

«ΜΙΚΡΗ ΠΟΡΤΑ» Γιορτάζει με «Οδυσσεβάχ»

Πρεμιέρα, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά. Δεν είχα φανταστεί ότι θα έκανε διεθνή καριέρα το έργο μου, λέει η Ξένια Καλογεροπούλου
Η παράσταση «Οδυσσεβάχ» έκανε διεθνή καριέρα (έχει μεταφραστεί σε οκτώ γλώσσες, έχει παρουσιαστεί από αρκετούς ξένους θιάσους)
Η παράσταση «Οδυσσεβάχ» έκανε διεθνή καριέρα (έχει μεταφραστεί σε οκτώ γλώσσες, έχει παρουσιαστεί από αρκετούς ξένους θιάσους)
Ο "Οδυσσεβάχ" υπήρξε ορόσημο στην ιστορία της "Μικρής Πόρτας". Με το ανέβασμά του, το 1981, τάραξε τα νερά του θεάτρου για παιδιά στη χώρα μας, αλλά αποτέλεσε συγχρόνως και την αρχή μιας νέας πορείας για τον ίδιο τον θίασο, μιας πορείας που συνεχίζεται έως σήμερα. Μπορούμε να πούμε ότι το έργο θεωρείται πια σχεδόν "κλασικό" στο είδος του γι' αυτό και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να το ξαναδούμε μέσα από τα μάτια της σημερινής γενιάς. Φέτος που η "Μικρή Πόρτα" συμπληρώνει και γιορτάζει τα σαράντα της χρόνια, ταλαντούχοι καλλιτέχνες της πολύ νεότερης γενιάς ανεβάζουν με τον δικό τους τρόπο τον "Οδυσσεβάχ" της Ξένιας Καλογεροπούλου, σε μια παράσταση που κάνει αύριο πρεμιέρα στη "Μικρή Πόρτα". Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Δημήτρης Καραντζάς, ένας νεότατος ταλαντούχος σκηνοθέτης, που βλέπει το έργο με την προσωπική του, σύγχρονη ματιά και το παρουσιάζει ολόφρεσκο και ανανεωμένο. Το μόνο στοιχείο που διατηρείται και σε αυτήν την παράσταση από εκείνη την παλιά (σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή) είναι τα πασίγνωστα τραγούδια του Διονύση Σαββόπουλου.

Ένας μεγάλος περίπατος στο Εθνικό


    Μία ημέρα πριν από την κήρυξη του πολέμου, 27 Οκτωβρίου 1940... Αυτή είναι η χρονική αφετηρία που επέλεξε η Άλκη Ζέη για να αφηγηθεί την ιστορία της ταραγμένης πενταετίας που ακολούθησε, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, του Πέτρου, Ο μεγάλος περίπατος του οποίου θα αποτελέσει ένα από τα πλέον επιτυχημένα αφηγήματα της ελληνικής παιδικής λογοτεχνίας της σύγχρονης εποχής, αλλά και διεθνώς, καθώς η συγγραφέας του ευτύχησε να το δει μεταφρασμένο σε περισσότερες από δεκαπέντε ξένες γλώσσες.
    27 Οκτωβρίου 1940. Είναι η μέρα που ο Πέτρος θα τη θυμάται γιατί τότε πέθανε το τριζόνι του. Αλλά και γιατί την επομένη η μητέρα του τον ξυπνά φωνάζοντας: «Σήκω... έγινε πόλεμος. Δεν ακούς τις σειρήνες;» Από εκείνη τη μέρα για τον εννιάχρονο πρωταγωνιστή του μυθιστορήματος θα ξεκινήσει μια μεγάλη πορεία που θα ανατρέψει τη ζωή του: Το σχολείο κλείνει, ο θείος του φεύγει για τον πόλεμο, η μητέρα του μετρά τα τρόφιμα στα ντουλάπια. Οι πρώτες νίκες, η κατάρρευση του μετώπου, οι Γερμανοί στην Αθήνα. Και μετά η κατοχή και η πείνα. Ο μικρός Πέτρος, που ανδρώνεται μέσα στα σκοτάδια της γερμανοκρατούμενης Αθήνας, θα γνωρίσει τα συσσίτια, τις διαδηλώσεις, τα συνθήματα στους τοίχους, την αντίσταση... Μέσα από αυτόν τον «περίπατο», γεμάτο περιπέτειες, συναισθήματα, εμπειρίες και γνώσεις, θα βγει, πέντε χρόνια αργότερα, «άντρας πια», σε μιαν άλλη χώρα...
    Το εξαίρετο αυτό έργο της Άλκης Ζέη, που οδηγεί τον αναγνώστη σε έναν συναρπαστικό περίπατο σε μια από τις κρισιμότερες πενταετίες του πρόσφατου εθνικού μας βίου, επέλεξε ο σκηνοθέτης Τάκης Τζαμαργιάς και η Παιδική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου να εντάξει στον διετή κύκλο παραστάσεων με τίτλο «Τι είναι η πατρίδα μας».
    Στον Μεγάλο περίπατο του Πέτρου, που ανεβαίνει στη σκηνή την Πέμπτη 3 Νοεμβρίου, παίρνουν μέρος οι ηθοποιοί Έφη Γούση, Γιάννης Διαμαντής, Ανδρέας Κοντόπουλος, Κωστής Κορωναίος, Αννίτα Κούλη, Δήμητρα Λαρεντζάκη, Γιώργος Μάζης, Μιχάλης Μουλακάκης, Δημήτρης Πασσάς, Γρηγόρης Σταμούλης, Ελεάνα Στραβοδήμου, Μαρία Τσιμά. Τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελήθηκε η Ελένη Μανωλοπούλου και τη μουσική ο Δημήτρης Ζαβρός.

    Πρόταση Πίτερ Μπρουκ: Ένας ζωηρός, κεφάτος "Αυλός"

    Μια ιστορία με χαρακτήρες και ήχους χωρίς σκοτεινούς συμβολισμούς και εντυπωσιακό θέαμα, στο Μέγαρο Μουσικής
    Ενας ζωηρός, κεφάτος «Αυλός»
    "Αυτός είναι ένας "Μαγικός Αυλός" όχι όπως θα τον περιμένατε. Η βαριά πανοπλία των σκηνικών, ο σκοτεινός συμβολισμός, το εντυπωσιακό θέαμα απουσιάζουν. Στη θέση τους το κοινό θα συναντήσει έναν αιώνια νέο Μότσαρτ παρέα με νέους και ταλαντούχους τραγουδιστές, ηθοποιούς και μουσικούς, έτοιμους -όπως και ο συνθέτης- να αυτοσχεδιάσουν, να ανατρέψουν, να εξερευνήσουν καινούργια χρώματα, να μεταμφιέσουν τις φόρμες.
    Σας προτείνουμε έναν ανάλαφρο, λίγο αυθαίρετο, κεφάτο, ζωηρό "Αυλό" με ερμηνευτές άμεσους και οικείους, που απελευθερώνουν την τρυφερότητα και το βάθος της μουσικής". Πρόσκληση-δήλωση του Πίτερ Μπρουκ σε μια παράσταση όπου ο Μότσαρτ έρχεται να μας συναντήσει με ένα χαμόγελο, έτοιμος να κάνει τις ταχυδακτυλουργίες του και να μας αιφνιδιάσει. Μετά την τραγωδία της "Κάρμεν" και τις "Εντυπώσεις του Πηλέα", ο "Μαγικός Αυλός" συμπληρώνει το οπερατικό σύμπαν του ιδιοφυούς Βρετανού σκηνοθέτη και ολοκληρώνει τη δική του πρόταση για την όπερα και τον κόσμο της. Θα τον δούμε στις 2, 3, 4 και 5 Νοεμβρίου στην αίθουσα "Αλεξάνδρα Τριάντη" του "Μεγάρου Μουσικής Αθηνών".

    ΝΙΚΗΤΑΣ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ «Το θέατρο πάντα ανθούσε σε τέτοιες εποχές»

    Κλείνει μισό αιώνα στη σκηνή και υποδύεται τον Δάρειο Ρονκάλα στον "Βασιλικό" του Αντωνίου Μάτεσι στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου


    «Το θέατρο πάντα ανθούσε σε τέτοιες εποχές»
    Πενήντα χρόνια θέατρο. Τα κλείνει φέτος ο Νικήτας Τσακίρογλου και καθόλου δεν τον βαραίνουν. Διέσχισε πολλά χιλιόμετρα στο σανίδι, άλλαξε πρόσωπα και ρόλους, υπηρέτησε ένα ευρύτατο φάσμα του ρεπερτορίου, πάντοτε με την ίδια συνέπεια, την ίδια πίστη και το ίδιο ήθος. Ως Δάρειος Ρονκάλας στον "Βασιλικό" του Αντωνίου Μάτεσι, παράσταση που παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, δεν διστάζει να ζητήσει τον θάνατο του επίδοξου (παρ' ολίγον) κλέφτη του φουντωτού βασιλικού του.
    Η συγκεκριμένη γλάστρα βασιλικός είναι αυτό το "τίποτα" που ξαφνικά το διεκδικούν όλοι. Στην ουσία ο "Βασιλικός" είναι αυτό που λέει ο Ελύτης ""για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη". Για ένα τίποτα γίνονται όλα" εξηγεί ο Νικήτας Τσακίρογλου.
    • Eνα έργο όπως ο "Βασιλικός" που μοιάζει "παλιό" και "ξεπερασμένο", μπορεί να έχει απήχηση στον σημερινό θεατρόφιλο και πολίτη που βρίσκεται στη δίνη του κυκλώνα;

    Θέλω να πιστεύω ότι ο "Βασιλικός" του Αντωνίου Μάτεσι είναι ένα σημαντικό έργο, όχι μόνο για την ελληνική γραμματεία αλλά και για τη θεατρική πράξη. Αναφέρεται σε μια εποχή όπου κυριαρχούσε η φεουδαρχία. Οταν λέμε φεουδαρχία εννοούμε, κατ' αντιστοιχία, το σημερινό κεφάλαιο που κοιτάζει με νύχια και με δόντια να μη συμβεί κάτι το οποίο θα κλονίσει τα θεμέλιά του και θα δημιουργήσει προϋποθέσεις για ένα καλύτερο μέλλον.

    Η "Φαύστα" στο "Θέατρο Στοά": Στο μποστάνι του Μποστ



    • Κριτική
    • Πολενάκης Λέανδρος
    • Η ΑΥΓΗ: 30/10/2011

    Έγραφα παλιότερα για τον "Μποστ" πως τα έργα του μοιάζουν σαν μια προέκταση του σοβαροφανούς ελληνικού 19ου αιώνα, με την ικανότητα, όμως, να σαρκάζει κάπου - κάπου τον εαυτό του, μέσα στον εξίσου σοβαροφανή 20ό, που έχασε πια, όπως φαίνεται, αυτή την ιδιότητά του.

    Θα πρόσθετα ότι το ίδιο το πνεύμα του αυτοσαρκασμού της χώρας, που την έσωζε πάντα στις κρίσιμες στιγμές, κατέφυγε, όταν έμεινε ορφανό, στα έτοιμα να εκραγούν "κουτάκια" των γελοιογραφικών εικόνων του Μποστ, με τις ανορθόγραφες λεζάντες τυλιγμένες γύρω σαν βραδύκαυστο φυτίλι.

    Μαζί με το θέατρό του εκρήγνυνται σήμερα βροντερά στο κενό της τετελεσμένης αγλωσσίας - αγνωσίας μας, βοηθούντων όλων των εκπαιδευτικών, γλωσσικών ή άλλων "πειραμάτων" που εφαρμόζουν οι μαθητευόμενοι μάγοι "στου κασίδη του κεφάλι", περιλαμβανομένου του τελευταίου. Επειδή ο Μποστ διαθέτει ανεπτυγμένο το αισθητήριο που του επιτρέπει να ανιχνεύει τη λαϊκότητα επί τόπου, εκεί όπου είναι και όχι εκεί όπου την τοποθετούν οι πάντοτε για τα πάντα πληροφορημένοι ημιμαθείς, ημιφωτισμένοι και εμπαθείς "ειδικοί", που στέλνουν κάθε τόσο οι "Εσπερίες" να μας "διαφωτίσουν".

    Wednesday, October 26, 2011

    «Η φωνή της Λουντμίλα» στο θέατρο Ριάλτο (στην Κύπρο)



    «Η φωνή της Λουντμίλα», από τη θεατρική εταιρία «Αμφιάρειο», είναι μια συγκλονιστική μαρτυρία, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Σουηδού δημοσιογράφου και σκηνοθέτη Gunnar Bergdahl.
    Το ξημέρωμα της 26ης Απριλίου 1986 στο Τσέρνομπιλ , ο πυρηνικός αντιδραστήρας  εξερράγη αλλάζοντας την ιστορία του πλανήτη. Οι επιπτώσεις αυτής της έκρηξης κατά πολύ χειρότερες από τη βόμβα στη Χιροσίμα, κάνουν αισθητή την παρουσία τους ακόμα και σήμερα 25 χρόνια μετά και η παράσταση γίνεται πιο επίκαιρη από ποτέ αν αναλογιστούμε το τραγικό συμβάν στην Φουκουσίμα της Ιαπωνίας .  
    Το έργο αφορά στην εκ βαθέων συγκλονιστική εξομολόγηση της γυναίκας που στα 22 της χρόνια έζησε τη φρίκη της έκρηξης του πυρηνικού εργοστασίου στο Τσερνομπίλ. Ο άντρας της ήταν ο πρώτος πυροσβέστης που έχασε τη ζωή του στα 25 του, επιχειρώντας στον πυρηνικό αντιδραστήρα.
    Ο Gunnar Bergdahl  εδώ και 20 χρόνια ασχολείται εντατικά με τα θέματα αυτά και ειδικά με το ατύχημα στο Τσερνομπίλ, πήρε συνεντεύξεις από ανθρώπους που έζησαν τα γεγονότα, -βρέθηκε με κίνδυνο την ίδια του τη ζωή -στο τόπο της έκρηξης συλλέγοντας στοιχεία και κατάφερε να δημιουργήσει ένα ντοκιμαντέρ που συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο. Η Σουηδία είναι μαζί με άλλες όμορες χώρες από τις πρώτες που μετέδωσαν την είδηση και ένοιωσαν άμεσα να απειλούνται από τη ραδιενέργεια.
    «Το Τσερνομπίλ παραμένει ένα μυστήριο που περιμένει από μας τη λύση του. Ισως ήταν ένα άγημα στον 21ο αιώνα…Μια πρόκληση για τον νέο αιώνα….» γράφει ο σουηδός δημοσιογράφος  στο βιβλίο του.

    «Όρεστης – Ηλέκτρα 0 – 1» από το θέατρο Δέντρο (στην Κύπρο)



    Ο σκηνοθέτης της παράστασης Κώστας Φιλίππογλου σημειώνει για το έργο:
    "Αν η τραγωδία είναι μια κάθετη γραμμή, που ενώνει τα υποχθόνια με τα υπερουράνια και η ζωή μας μια γραμμή οριζόντια, εμείς βρισκόμαστε κάπου εκεί στο κέντρο του σταυροειδούς σχήματος, παρατηρητές και ζώντες, προκαλούμε και προκαλούμαστε, απωθούμε και επιβιώνουμε.
    Αφορμή για αυτή την παράσταση ήταν ο Ορέστης του Ευριπίδη. Ξεκινήσαμε λοιπόν τίμια και απλά να δουλεύουμε το κείμενο.
    Όμως η ζωή του καλλιτέχνη, επηρεάζει άμεσα το έργο του. Έτσι, η γέννηση του Ερμή, όχι του θεού, του μικρού μου γιου, μου ξύπνησε αναμνήσεις, παιδικές επιθυμίες και μου πυροδότησε προβολές. Το ίδιο συνέβη και στους συντελεστές και τους ηθοποιούς της παράστασης, που επηρεάστηκαν από το κλίμα.
    Όπως ήταν φυσικό η παράσταση ξέφυγε από τα στενά όρια της ερμηνείας των χαρακτήρων και βουτήξαμε σε αναμνήσεις και αφηγήσεις προσωπικές. Δουλεύοντας με ένα μοντέλο ερωταπαντήσεων μεταξύ των ηθοποιών, εμπνευσμένο σε μεγάλο βαθμό από το quizoola των forced entertainment και χρησιμοποιώντας κείμενα από τον Ευριπίδη, τον Σαρτρ, τον ψυχίατρο Ματθαίο Γιωσαφάτ, αλλά και ιστορίες δικές μας, φτάσαμε σε αυτό το σχήμα της παράστασης, όπου οι ηθοποιοί και οι ήρωες αποτελούν δυο διαφορετικούς κόσμους, που μπαίνει ο ένας μέσα στον άλλον.

    Έτοιμο το Δημοτικό Μουσείο Θεάτρου Σκιών (στη Λευκωσία)



    Την ερχόμενη Δευτέρα 31 Οκτωβρίου στις 12 μ.μ., ο Δήμος Λευκωσίας εγκαινιάζει ένα νέο Μουσείο, το πρώτο μουσείο Δορυφόρο του Λεβέντειου Δημοτικού Μουσείου Λευκωσίας - το Δημοτικό Μουσείο Θεάτρου Σκιών, Οικία Ιδαλία.

    Σκοπός του Δημοτικού Μουσείου Θεάτρου Σκιών δεν είναι μόνο να κλείσει σε βιτρίνες κάποιες φιγούρες αλλά να παρουσιάσει την ιστορία του Θεάτρου Σκιών στην Κύπρο, να προβάλει παλιούς και σύγχρονους καραγκιοζοπαίχτες και κυρίως στο μικρό θεατράκι που διαθέτει να αποτελέσει χώρο παραστάσεων νέων καλλιτεχνών της τέχνης του Καραγκιόζη.

    Σε αυτό τόσο ο Δήμος Λευκωσίας όσο και το Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο αποδίδουν ιδιαίτερη σημασία. Παράλληλα με τον χώρο παραστάσεων ένας άλλος χώρος στο Μουσείο αποτελεί εργαστήρι για παιδιά όπως μετά την επίσκεψη τους στο Μουσείο καλούνται να κατασκευάσουν/ να γράψουν σενάριο/ και τέλος να παρουσιάσουν την δική τους παράσταση.

    Η ανακαίνιση της Οικίας Ιδαλία έγινε μέσα στα πλαίσια των προγραμμάτων του Ενιαίου Ρυθμιστικού Σχεδίου Λευκωσίας- Nicosia Master Plan για την ανάπτυξη και αναζωογόνηση των κάτω γειτονιών της εντός των τειχών πόλης (Ταχτακαλάς –Χρυσαλινιώτισσα). Μέσα στα πλαίσια αυτά η παραδοσιακή οικία στην οδό Αμμοχώστου 53, η οποία φιλοξένησε τον πρόσφυγα καραγκιοζοπαίχτη Ανδρέα Ιδαλία επιλέγηκε να συντηρηθεί και να λειτουργήσει ως το πρώτο Μουσείου Θεάτρου Σκιών στην Κύπρο.

    Το γεγονός ότι το Ενιαίο Ρυθμιστικό Σχέδιο Λευκωσίας περιέλαβαν στο πρόγραμμα τους την δημιουργία του μοναδικού αυτού μουσείου προβάλλει και την ανάγκη του Δήμου Λευκωσίας να διατηρήσει και να αναβιώσει μια παράδοση πολλών χρόνων με την οποία μεγάλωσαν γενιές Λευκωσιατών.

    Το έργο χρηματοδοτήθηκε από το UNDP ACT  και USAID και στη συνέχεια με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ανατέθηκε στο Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο Λευκωσίας η οργάνωση και λειτουργία του. Το Μουσείο Θεάτρου Σκιών - Οικία Ιδαλία αποτελεί έτσι το πρώτο Μουσείο δορυφόρο του Λεβέντειου. Τα εκθέματα προέρχονται από τις συλλογές του Λεβέντειου.

    Το Λεβέντειο  έχει ήδη βραβευτεί για την πρωτοποριακή μουσειολογική του προσέγγιση με το Ευρωπαϊκό Βραβείο της Χρονιάς το 1991 και στοχεύει να λειτουργήσει το Μουσείο Θεάτρου Σκιών περισσότερο ως χώρο μάθησης/ έκφρασης και δημιουργίας των επισκεπτών.

    Οι πρεμιέρες του τριημέρου


    • Ποια θεατρικά έργα αξίζει να δείτε επί τη ευκαιρία της αργίας της 28ης Οκτωβρίου 

    Μυρτώ Λοβέρδου
    ΤΟ ΒΗΜΑ: 25/10/2011

    Ο Αρης Σερβατάλης στον «Ιβάν και τα σκυλιά» στο θέατρο Προσκήνιο

    Εργα για κάθε γούστο ανεβαίνουν στις αθηναϊκές σκηνές εν μέσω εθνικής επετείου, προτείνοντας ψυχαγωγία, διασκέδαση και ουσιαστικό προβληματισμό: Από τον κλασικό «Βασιλικό» του Νικολάου Μάτεσι ως τον «Ιβάν και τα σκυλιά», που βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία που συνέβη πριν από δέκα πέντε χρόνια, το θέατρο στην Αθήνα καλά κρατεί.
    Η κωμωδία που έχουμε γνωρίσει από τη μικρή οθόνη με τον Θανάση Βέγγο και που φέρει την υπογραφή των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου με τον τίτλο «Θα σε κάνω βασίλισσα», παρουσιάζεται στη σκηνή του θεάτρου Γκλόρια με τους Παύλο Κοντογιαννίδη, Χρίστινα Αλεξανιάν, Παύλο Ορκόπουλο, Ιωσήφ Μαρινάκη, Σοφία Βογιατζάκη. Το έργο παρουσίασε στο αθηναϊκό κοινό το 1956 ο Βασίλης Λογοθετίδης ενώ το 1981 παίχθηκε από τον Γιάννη Γκιωνάκη. Η ταινία με τον Βέγγο είναι του 1964.

    Κοινό μέτωπο 65 θιάσων

    Εξήντα πέντε θίασοι ανταποκρίθηκαν στο προχθεσινό νέο κάλεσμα για τη δημιουργία ενός νέου σωματείου, το οποίο θα εκπροσωπεί τις αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες του θεάτρου, του χορού και του κουκλοθέατρου.
    Ηδη εκλέχτηκαν οι επιτροπές που θα εργαστούν για το καταστατικό του αλλά και οι πιο εξειδικευμένες, για τα ευρωπαϊκά προγράμματα, τα λογιστικά (δημόσιες υπηρεσίες, ΟΑΕΔ, Εφορίες), τους οικονομικούς πόρους (νόμους, χορηγίες και επιχορηγήσεις), το χορό, το παιδικό θέατρο,το κουκλοθέατρο κ.ά. Η νέα κίνηση καλύπτει ήδη πάνω από το 60% της λεγόμενης θεατρικής παραγωγής. Σε ένα μήνα αναμένονται τα πορίσματά τους. Εκτός από κοινό μέτωπο υπάρχει και κοινή θέληση, η οποία αναμένεται να βάλει τα γυαλιά σε κάθε λογής κρατικές επιτροπές, που στο σύνολό τους είναι ταυτισμένες με τη λέξη «βραδυπορία».

    «Πιστεύω στα πράγματα που είναι σε μικρή κλίμακα»


    • Η ΞΕΝΙΑ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ «ΟΔΥΣΣΕΒΑΧ»

    Η πόρτα του σπιτιού της είναι ορθάνοιχτη κι εκείνη χαμογελαστή. Μας μιλά για μια Μικρή Πόρτα που άνοιξε πριν από σαράντα χρόνια και μαζί της ανοίχτηκε ένας ολόκληρος νέος κόσμος.
    Ο Γιώργος Χρυσοστόμου (κέντρο) και ο Σωκράτης Πατσίκας (δεξιά) μαζί με τον υπόλοιπο νεανικό θίασο επιδίδονται σε αυτοσχεδιασμούς λίγο πριν από την πρεμιέρα του «Οδυσσεβάχ»Ο Γιώργος Χρυσοστόμου (κέντρο) και ο Σωκράτης Πατσίκας (δεξιά) μαζί με τον υπόλοιπο νεανικό θίασο επιδίδονται σε αυτοσχεδιασμούς λίγο πριν από την πρεμιέρα του «Οδυσσεβάχ»Για τη στιγμή που η Ξένια Καλογεροπούλου αποφάσισε να στρέψει το βλέμμα της σε κάτι μικρό κι ώς τότε παραγνωρισμένο, στο παιδικό θέατρο. Για τα σαράντα δημιουργικά χρόνια αφοσίωσης στην καλή ψυχαγωγία των λιλιπούτειων θεατών.
    Δεν ήταν καθόλου δύσκολο να ξεχωρίσει τη σημαντικότερη στιγμή αυτής της διαδρομής. «Αισθάνομαι πως το πραγματικό ξεκίνημα της Μικρής Πόρτας δεν ήταν το 1972, αλλά το 1981 με τον Οδυσσεβάχ. Ηταν μία εντελώς άλλου είδους δουλειά» παραδέχεται.
    Ηταν πράγματι η πρώτη φορά που έγραφε η ίδια ένα κείμενο από την αρχή, βασισμένη στην Οδύσσεια, στον Σεβάχ τον Θαλασσινό και διάφορα άλλα παραμύθια. Στη σκηνοθεσία ο Σταμάτης Φασουλής, τα τραγούδια της παράστασης συνέθεσε ο Διονύσης Σαββόπουλος, πρωταγωνιστής ο πρωτοεμφανιζόμενος τότε Μιχαήλ Μαρμαρινός.

    Το θεραπευτικό ντιμπέιτ Μπρόιερ-Νίτσε στη σκηνή


    • «ΟΤΑΝ ΕΚΛΑΨΕ Ο ΝΙΤΣΕ» ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΘΗΣΕΙΟΝ»

    Ακόμη ένα μπεστ σέλερ βρίσκει το δρόμο για τη σκηνή. Το μοσχοπουλημένο στην Ελλάδα «Οταν έκλαψε ο Νίτσε» του Ιρβινγκ Γιάλομ (εκδόσεις «Αγρα») κάνει πρεμιέρα στις 2 Νοεμβρίου στο θέατρο «Θησείον».
    «Δεν μπήκα ποτέ στην περιπέτεια της ψυχοθεραπείας», εξομολογείται ο Ακύλλας Καραζήσης.«Ετσι κι αλλιώς, δεν εξυμνούμε στην παράσταση την ψυχοθεραπεία», προσθέτει ο Ν. Χατζόπουλος«Δεν μπήκα ποτέ στην περιπέτεια της ψυχοθεραπείας», εξομολογείται ο Ακύλλας Καραζήσης.«Ετσι κι αλλιώς, δεν εξυμνούμε στην παράσταση την ψυχοθεραπεία», προσθέτει ο Ν. ΧατζόπουλοςΚι ενώ «όλη η Ελλάδα το έχει διαβάσει», όπως παραδέχονται οι δύο πρωταγωνιστές και σκηνοθέτες της παράστασης, Ακύλλας Καραζήσης (Μπρόιερ) και ο Νίκος Χατζόπουλος (Νίτσε), οι ίδιοι από άποψη δεν μπήκαν στον κόπο να κάνουν το ίδιο. Παρ' όλ' αυτά όταν ήλθε ουρανοκατέβατη η πρόταση της αβανταδόρικης δουλειάς από τον παραγωγό Γιώργο Λυκιαρδόπουλο και τη μεταφράστρια - διασκευάστρια Ευαγγελία Ανδριτσάνου είπαν στον Γιάλομ χωρίς να το πολυσκεφτούν αμέσως «ναι».
    Δεν τίθεται ζήτημα ασυνέπειας. «Το κυρίαρχο ήταν ότι θέλαμε να κάνουμε κάτι οι δυο μας», λένε οι ηθοποιοί που έχουν ξανασυνεργαστεί στο παρελθόν από το «Αμόρε» έως το Εθνικό Θέατρο. Διαβάζοντας πια το κείμενο του Γιάλομ τούς «κέντρισε» «η πορεία της σχέσης των δύο βασικών προσώπων. Το θεραπευτικό debate μεταξύ τους». Για το λόγο αυτό η παράστασή τους εστιάζεται αποκλειστικά στην εξιστόρηση της φανταστικής σχέσης Μπρόιερ-Νίτσε. Φυσικά, υπάρχει και ο τρίτος της παρέας, ο νεαρός Χάρης Φραγκούλης (Φρόιντ), που επωμίζεται ισομερώς το κομμάτι της αφήγησης.

    Περίπατος απελευθέρωσης


    • ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΛΚΗΣ ΖΕΗ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ

    Ο 9χρονος Πέτρος ξεκίνησε στις 27 Οκτωβρίου 1940 έναν μεγάλο περίπατο γεμάτο περιπέτειες, συναισθήματα, εμπειρίες και γνώσεις, για να τερματίσει τον Οκτώβριο του 1944 στους δρόμους της Αθήνας, «άντρας πια, δεκατριών χρονώ», να πανηγυρίζει την απελευθέρωση.
    Ο περίπατος του Πέτρου σταμάτησε τον Οκτώβρη του 1944, στην Αθήνα που πανηγύριζε την απελευθέρωσηΟ περίπατος του Πέτρου σταμάτησε τον Οκτώβρη του 1944, στην Αθήνα που πανηγύριζε την απελευθέρωσηΤο Εθνικό Θέατρο που για την επόμενη διετία αποφασίζει να ρίξει τους προβολείς στην Ελλάδα, έχοντας ως μότο «Τι είναι η πατρίδα μας;», προτείνει για την παιδική σκηνή του ένα από τα πιο αυθεντικά και αγαπητά κείμενα σχετικά με αυτό το κομμάτι της ελληνικής ιστορίας, «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου» γιατί η Αλκη Ζέη συνδυάζει με απαράμιλλο τρόπο τη δραματικότητα και την αγωνία του πολέμου.
    Πόσα και πόσα παιδιά δεν έχουν ταυτιστεί διαβάζοντας το βιβλίο με τον μικρό Πέτρο, που ο πόλεμος τον αφυπνίζει και του ανοίγει νωρίτερα το δρόμο στη συνειδητοποίηση και την ενήλικη ζωή; Ξυπνά μια μέρα με τους ήχους από τις σειρήνες και ο κόσμος του ανατρέπεται. Το σχολείο του κλείνει, ο θείος του φεύγει για τον πόλεμο και η μητέρα του μετρά τα τρόφιμα στο ντουλάπι. Ζει τις πρώτες νίκες, αλλά και την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, την Κατοχή, την πείνα. Μαζί με τον Γιάννη και τον Σωτήρη διαδηλώνουν, γράφουν συνθήματα, συμμετέχουν στην Αντίσταση.

    ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: «Κατεπείγον: Ετών 10» στη σκηνή

    Μια παράσταση σκληρή όσο και ανθρώπινη για ένα μικρό αγόρι που προσβλήθηκε από την επάρατη ασθένεια και δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή ετοίμασε η θεατρική ομάδα της Θεσσαλονίκης ContACT Ensemble. Το "Κατεπείγον: Ετών 10" εμπνέεται από το έργο του Ερικ Εμανουέλ Σμιτ και αφορά την ιστορία του Οσκαρ, ενός δεκάχρονου αγοριού που "χτυπήθηκε" από τον καρκίνο και αντιμετωπίζει την ασθένειά του ως γεγονός και όχι ως τιμωρία, με τη βοήθεια μίας γυναίκας που γνώρισε στην κλινική, της θείας Ροζ. Με αρωγό το παιχνίδι του χρόνου και τη θεία Ροζ στο πλευρό του εκμεταλλεύεται την κάθε στιγμή που περνά με γενναιότητα, ωριμότητα και καλή διάθεση, με αποτέλεσμα να καταλήξει πλήρης.
    Η διασκευή και η σκηνοθεσία είναι της Σμ. Πλατιώτη, τα σκηνικά και τα κοστούμια της ομάδας, η πρωτότυπη μουσική του Αρ. Ναζαριάν και παίζουν οι ηθοποιοί: Ε. Ανδρέου, Αν. Δίγκα, Μ. Ισίδου, Μ. Κωνσταντά, Ε. Πάνου, Μ. Τριαναταφυλλίδου, Ντ. Ζαχαροπούλου, Β. Σωτήρκου, Χρ. Τσαβλίδης.
    Οι παραστάσεις θα δίνονται στο θέατρο της Contact Art Club (Δάφνης 12, Γιαννιτσών), αλλά και στο Booze Cooperativa (Κολοκοτρώνη 57), με γενική είσοδο 10 ευρώ.

    «Αυτοκράτωρ της σοκολάτας» για τους μικρούς θεατρόφιλους


    • ΠΑΙΔΙΚΟ ΕΡΓΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΡΗ ΡΩΜΑ 

     "Γράφω θεατρικά έργα για να εκφράσω με τον δικό μου τρόπο αυτά που σκέφτομαι και να τα επικοινωνήσω στους συνανθρώπους μου. Ετσι μόνο αισθάνομαι ελεύθερος. Η ενασχόληση ειδικά με το παιδικό θέατρο με έκανε πιο αθώο και ταυτόχρονα πιο διορατικό. Ελπίζω να συνεχίσω να βλέπω μέσα από τις καρδιές των παιδιών αυτά που συνήθως διαφεύγουν σε μας τους μεγάλους", σημειώνει ο Χάρης Ρώμας, ο οποίος υπογράφει το παιδικό έργο "Ο αυτοκράτωρ της σοκολάτας", παράσταση που ανεβαίνει στις 13 Νοεμβρίου στο θέατρο "Ρεξ".


    «Αυτοκράτωρ της σοκολάτας» για τους μικρούς θεατρόφιλους
    "Γράφω θεατρικά έργα για να εκφράσω με τον δικό μου τρόπο αυτά που σκέφτομαι και να τα επικοινωνήσω στους συνανθρώπους μου. Ετσι μόνο αισθάνομαι ελεύθερος. Η ενασχόληση ειδικά με το παιδικό θέατρο με έκανε πιο αθώο και ταυτόχρονα πιο διορατικό. Ελπίζω να συνεχίσω να βλέπω μέσα από τις καρδιές των παιδιών αυτά που συνήθως διαφεύγουν σε μας τους μεγάλους", σημειώνει ο Χάρης Ρώμας, ο οποίος υπογράφει το παιδικό έργο "Ο αυτοκράτωρ της σοκολάτας", παράσταση που ανεβαίνει στις 13 Νοεμβρίου στο θέατρο "Ρεξ".

    ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΣΕΡΡΩΝ: Από τον «Μάο» στον Αριστοφάνη και τον Παπαδιαμάντη

    "Σε μια σκληρή εποχή που η ανάγκη για ανθρωπιά γίνεται και θα γίνεται ολοένα και πιο απαραίτητη για να αντιμετωπιστεί η μοναξιά, ο ανταγωνισμός, η σκληρότητα με την οποία γινόμαστε όλοι θύματα των... οίκων αξιολόγησης... δεν υπάρχουν περιθώρια για μεγάλα σχέδια, μεγάλες υποσχέσεις και εξωραϊσμό τού τίποτα που μας περιβάλλει.


    «Να εμπιστευτούμε τις δυνάμεις μας, τον διπλανό μας, να οπλιστούμε με ανθρωπιά και να πάμε παρακάτω», λέει ο Παναγιώτης Μέντης
    «Να εμπιστευτούμε τις δυνάμεις μας, τον διπλανό μας, να οπλιστούμε με ανθρωπιά και να πάμε παρακάτω», λέει ο Παναγιώτης Μέντης
    "Σε μια σκληρή εποχή που η ανάγκη για ανθρωπιά γίνεται και θα γίνεται ολοένα και πιο απαραίτητη για να αντιμετωπιστεί η μοναξιά, ο ανταγωνισμός, η σκληρότητα με την οποία γινόμαστε όλοι θύματα των... οίκων αξιολόγησης... δεν υπάρχουν περιθώρια για μεγάλα σχέδια, μεγάλες υποσχέσεις και εξωραϊσμό τού τίποτα που μας περιβάλλει.
    Το μόνο που υπάρχει είναι να κοιτάξουμε τι κάνουμε ως άνθρωποι. Να εμπιστευτούμε τις δυνάμεις μας, τον διπλανό μας, να οπλιστούμε με ανθρωπιά και να πάμε παρακάτω", λέει ο Παναγιώτης Μέντης, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών. Ο τελευταίος έχει καταρτίσει φέτος ένα πρόγραμμα "με όχημα πότε το γέλιο και πότε το δάκρυ", το οποίο παρουσιάζεται στο Δημοτικό Θέατρο "Αστέρια".

    Ενας σύγχρονος Μόγλης στη Μόσχα


    «Ο ΙΒΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ»

    Ο Αρης Σερβετάλης "ντύνεται" ένα κακοποιημένο τετράχρονο αγόρι που προσπαθεί να επιβιώσει στη ζούγκλα της Ρωσίας της δεκαετίας του '90, στο θέατρο "Προσκήνιο"

    Στην παράσταση ο Αρης Σερβετάλης αφηγείται και βιώνει σε πρώτο χρόνο και σε πρώτο πρόσωπο την ιστορία των παιδικών χρόνων του Ιβάν
    Στην παράσταση ο Αρης Σερβετάλης αφηγείται και βιώνει σε πρώτο χρόνο και σε πρώτο πρόσωπο την ιστορία των παιδικών χρόνων του Ιβάν
    Πώς επιζεί κανείς στο βίαιο κι αφιλόξενο τοπίο μιας πόλης που έχει πληγεί θανάσιμα από την ύφεση; "Ο Ιβάν και τα Σκυλιά" της Χάτι Νέιλορ είναι μια συναρπαστική ιστορία επιβίωσης που ζωντανεύει τους ζοφερούς δρόμους της Μόσχας της δεκαετίας του 1990 μέσα απ' τα μάτια ενός παιδιού. Εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία του μικρού Ιβάν Μισούκοβ, το έργο ανεβαίνει μεθαύριο στο θέατρο "Προσκήνιο", σε σκηνοθεσία Γιώργου Οικονόμου με πρωταγωνιστή τον Αρη Σερβετάλη.

    Αποκαθίσταται η «Επίδαυρος του Ιονίου»

    Mπορεί να αναδειχθεί σε κοιτίδα πολιτισμού και πόλο έλξης του τουρισμού αντίστοιχο του διασημότερου αρχαίου θεάτρου της Ελλάδας. Αναδεικνύεται και το θέατρο των Δελφών


    Αποκαθίσταται η «Επίδαυρος του Ιονίου»
    Επεμβάσεις αποκατάστασης και προστασίας δύο σημαντικών αρχαίων μνημείων ενέκρινε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.
    Η πρώτη αφορά το θέατρο των Δελφών που χτίστηκε τον 4ο π.Χ. αιώνα και πήρε τη σημερινή μορφή του στους πρώιμους ρωμαϊκούς χρόνους. Βρίσκεται μέσα στο ιερό του Απόλλωνα, στη βορειοδυτική γωνία του και σε επαφή με τον περίβολο του τεμένους και μπορούσε να φιλοξενήσει 5.000 θεατές.
    Η προμελέτη για τις εργασίες αφορά την αποκατάσταση της γεωμετρίας του κοίλου και την συγκράτησή του με επιχωματώσεις, όπου αυτό είναι αναγκαίο, καθώς και την συμπλήρωση κλιμάκων στις κερκίδες που σώζονται.
    Θα διατηρηθούν οι ιστορικές βλάβες που υπέστη το μνημείο κατά τη διάρκεια των αιώνων, χωρίς να προστεθούν εδώλια, παρά μόνο όπου θεωρηθεί απαραίτητο, όπως στα ακραία σημεία των κερκίδων για να μην ολισθαίνουν.
    Η προμελέτη έγινε με ανάθεση του σωματείου Διάζωμα, την πρώτη αυτού του είδους. Οπως είπε ο πρόεδρός του Σταύρος Μπένος, στη συνέχεια σειρά παίρνουν αντίστοιχες επεμβάσεις σε Δήλο, Αρχαιολογικό Πάρκο και Θέατρο Ορχομενού, Ερέτρια, Ορχομενό Αρκαδίας και άλλα μνημεία.

    Βρέθηκαν στη Βρετανική Βιβλιοθήκη οι ξεχασμένες «Ομπρέλες» του Χάρολντ Πίντερ


    Ένα σκετς που έγραψε ο Χάρολντ Πίντερ σε ηλικία 29 ετών, οι «Ομπρέλες», βρέθηκε τυχαία στα αρχεία της Βρετανικής Βιβλιοθήκης. Το έργο παρουσιάστηκε μία και μόνο φορά, το 1960, στο Nottingham Playhouse και μετά ξεχάστηκε. Ίσως γιατί τότε όλοι ενδιαφέρονταν για τον «Επιστάτη» που σημείωνε τεράστια επιτυχία.

    Ακόμα και η χήρα του Πίντερ, η συγγραφέας και ιστορικός Αντόνια Φρέιζερ δήλωσε στον Guardian πως δεν γνώριζε την ύπαρξή του.

    Σύμφωνα με το BBC, πρόκειται για έναν ολιγόλεπτο διάλογο μεταξύ δύο ανδρών.

    Το ενδιαφέρον είναι ότι το σκετσάκι δεν βρέθηκε στο αρχείο Πίντερ, που πέρασε στην κατοχή της Βιβλιοθήκης ένα χρόνο πριν τον θάνατο του συγγραφέα το 2008, αλλά μέσα στο αρχείο του λόρδου Τσάμπερλεν.

    Προφανώς γιατί πριν το 1968 όλα τα έργα που επρόκειτο να παρουσιαστούν δημόσια έπρεπε πρώτα να πάρουν την έγκρισή του.

    Όπως προκύπτει τώρα, ο λόρδος Τσάμπερλεν όχι μόνο δεν λογόκρινε το έργο, αλλά το χαρακτήρισε «εξαιρετικά διασκεδαστικό».

    Monday, October 24, 2011

    Ιερός πόλεμος


    Αιρετική και προκλητική ή βαθιά θρησκευτική; Ανοιχτή σε όλες τις αναγνώσεις, η παράσταση «Περί της εννοίας του προσώπου του Υιού του Θεού» («On the Concept of the Face, regarding the Son of God») του ρηξικέλευθου Ιταλού δημιουργού Ρομέο Καστελούτσι πέρασε τον Ιούνιο από το Ελληνικό Φεστιβάλ, χωρίς καμία ακραία, θρησκόληπτη ή άλλη, αντίδραση.
    Η παράσταση «Περί της εννοίας του προσώπου του Υιού του Θεού» του Ρομέο Καστελούτσι πέρασε από το Ελληνικό Φεστιβάλ χωρίς αντιδράσειςΗ παράσταση «Περί της εννοίας του προσώπου του Υιού του Θεού» του Ρομέο Καστελούτσι πέρασε από το Ελληνικό Φεστιβάλ χωρίς αντιδράσειςΔεν συνέβη το ίδιο, όμως, στο Παρίσι, όπου οι δύο πρώτες ημέρες της παράστασης, στο Τεάτρ ντε λα Βιλ, προκάλεσαν «πολεμική» σύρραξη από τα μέλη της οργάνωσης φονταμενταλιστών καθολικών, InstitutCivitas.
    Την προηγούμενη Πέμπτη, μέλη της οργάνωσης συγκεντρώθηκαν έξω από το θέατρο, μοιράζοντας φυλλάδια με συνθήματα εναντίον του Καστελούτσι. Λίγο αργότερα, κάποιοι από αυτούς κατόρθωσαν να εισβάλουν στο θέατρο και να διακόψουν την παράσταση, ανεβαίνοντας στη σκηνή, τραγουδώντας δυνατά θρησκευτικούς ύμνους και αναρτώντας πλακάτ με το σύνθημα «Οχι στη χριστιανοφοβία», μέχρι να τους απομακρύνει η αστυνομία που ειδοποιήθηκε από τους υπευθύνους του θεάτρου.

    Είναι η αγάπη χίμαιρα


    Τέτοιο Εθνικό θέλουμε. Με γεμάτες αίθουσες και με μεγάλες παραστάσεις. Σάββατο βραδάκι βγήκα στην Αγίου Κωνσταντίνου νιώθοντας μια παιδική χαρά και τραγουδώντας το «Γλυκιά μου Ρεζεντά» και το «Είναι η αγάπη χίμαιρα που κυβερνά τα νιάτα».
    Ξέχασα την αγριευτική Ομόνοια και την κρίση (αυτή λιγότερο) και ξανάζησα πάλι και πάλι κάθε στιγμή της παράστασης της Ρούλας Πατεράκη, που είχα μόλις δει στη Νέα Σκηνή του θεάτρου.
    Ο «Κόκκινος βράχος» βασίζεται, όπως ήδη καταλάβατε, στην ομώνυμη νουβέλα του Ξενόπουλου και στο θεατρικό του «Φωτεινή Σάντρη». Πάντα ήξερα πως ο Ζακυνθινός συγγραφέας ήταν μέγας, τολμηρός, πρωτοπόρος θεατρικά. Με είχε επηρεάσει και ένα από τα βιβλία που έχω περισσότερο αγαπήσει, το «Ο Ιψεν στην Ελλάδα» του Νικηφόρου Παπανδρέου, που αποδείκνυε τις επιρροές του από το σκοτεινό Νορβηγό. Ηρθε και η παράσταση της Πατεράκη -δεν θυμάμαι καλύτερη δουλειά της τα τελευταία χρόνια- και ένιωσα περήφανη που υπήρξα και διαπλασόπαιδο.

    Στο ρυθμό της ερωτικής τραγωδίας


    • ΟΙ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΕΙΟΙ «ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ» ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΑΜΠΑΖΗ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ
    Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011
    Σαν «μια παράσταση που πιο πολύ ακούς, παρά βλέπεις» είχε περιγράψει τους «Εμπόρους των Εθνών» του Παπαδιαμάντη ο Θοδωρής Αμπαζής.
    Παράσταση που σκηνοθέτησε εμπνευσμένα για τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Εχει απόλυτο δίκιο. Ο παπαδιαμάντειος λόγος δουλεύτηκε για πέντε μήνες από τους ηθοποιούς και τους μουσικούς της ομάδας «Oπεrα» σαν μια μουσική παρτιτούρα ή ένα θεατρικό ορατόριο. Αξιοποιήθηκαν ο ήχος, η τονικότητα και ο ρυθμός της απαστράπτουσας, παλλόμενης σαν θάλασσα γλώσσας, με απρόβλεπτα, άκρως συγκινητικά αποτελέσματα.
    Στους «Εμπόρους», «δημοφιλές σίριαλ της εποχής του» (δημοσιευόταν το 1882 στο περιοδικό «Μη χάνεσαι», κάνοντας τα τεύχη του ανάρπαστα), μια καλλονή απ' τη Νάξο, η Αυγούστα, απάγεται απ' τον φιλήδονο Βενετό αριστοκράτη πολεμιστή Μάρκο Σανούδο. Ο ερωτευμένος σύζυγός της Ιωάννης Μούχρας την αναζητεί οκτώ χρόνια απεγνωσμένα απ' την Κωνσταντινούπολη έως τη Βενετία, για να τη βρει τελικά στη ναυαρχίδα του Σανούδου την ώρα που γινόταν στάχτη. Ο ίδιος ο Σανούδος είχε διατάξει τον εμπρησμό της. Νωρίτερα, στη Βενετία, ο δυστυχής σύζυγος έχει συναντήσει μόνο τον απαγωγέα, καθώς η καλή του από «διαβολικόν έρωτα» για τον αρπαγέα της, που όμως δεν της ανταπέδιδε τα αισθήματά της, είχε καταφύγει σε μοναστήρι της Πάτμου. «Επειδή το ανωφερές έχει κατάβαση και η πτήση πτώση» όδευε σαν μαγνητισμένη προς την αυτοκαταστροφή της. Ψάχνοντας τον Σανούδο, από μια σατανική σύμπτωση, έγινε παρανάλωμα του πυρός στο σκαρί του. Μέσα απ' τις φλόγες με νεύματα ζητούσε από τον αποσβολωμένο σύζυγό της, που έπεφτε στα κύματα, να τη συγχωρέσει.